ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Μεταλλική μπάλα έπεσε από το διάστημα!

Μεχρι στιγμης καμια διαστημικη υπηρεσια δεν εχει διεκδικησει το αντικειμενο που φυλασσεται από τις αστυνομικες αρχες.

Μια μεταλλική σφαίρα βάρους έξι κιλών έπεσε από τον ουρανό και προσγειώθηκε στη βορειοανατολική Ναμίμπια, όπως ανακοίνωσε σήμερα το Εθνικό Ινστιτούτο Επιστημών Σήμανσης (NFCI), το οποίο διεξάγει έρευνες για να διαπιστώσει περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Ο εκπρόσωπος του NFCI, Πολ Λούντικ, απέρριψε κατηγορηματικά την περίπτωση το αντικείμενο να προέρχεται από κάποιον άλλο πλανήτη, σημειώνοντας ότι το μεταλλικό κράμα από το οποίο είναι κατασκευασμένο χρησιμοποιείται στην αεροναυπηγική.

Η σφαίρα δεν φέρει επάνω κανένα σημάδι ή κάποιου είδους διακριτικό. Έχει περιφέρεια 110 εκατοστών και έβγαλε έναν δυνατό ήχο σαν έκρηξη όταν προσγειώθηκε, στα τέλη Νοεμβρίου, στην περιοχή Ομουσάτι.

Μέχρι στιγμής καμία διαστημική υπηρεσία δεν έχει διεκδικήσει το αντικείμενο που φυλάσσεται από τις αστυνομικές αρχές.

"Αναμένουμε τα τελικά αποτελέσματα της ανάλυσής μας προτού δώσουμε στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες", πρόσθεσε ο Λούντικ.

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ;

  Είναι σε απόσταση 946 ετών φωτός μακρυά, αλλά μοιάζουν σαν αδέλφια με τη Γη μας. Ότι επιστήμονες είδαν τους δυο πλανήτες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA και μιλούν ίσως για την πιο σημαντική ανακάλυψη καθώς οι δυο πλανήτες έχουν κάποια στοιχεία τα οποία λένε πολλά για το παρελθόν του σύμπαντος.

Οι δύο πλανήτες τώρα, έχουν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και θεωρητικά είναι αδύνατο να φιλοξενούν ζωή. Όμως στο παρελθόν, καθώς περιφέρονταν σε μεγαλύτερη απόσταση από το μητρικό τους άστρο, είναι πολύ πιθανό να διέθεταν ακόμη και νερό στην επιφάνεια τους, σε υγρή μορφή, παρέχοντας έτσι ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη μορφών ζωής.
Οι δύο πλανήτες ονομάστηκαν Kepler 20f και Kepler 20e. Ο πρώτος εξ αυτών είναι σχεδόν ίδιος σε μάζα με τη Γη και οι επιστήμονες επισήμαναν ότι στο παρελθόν μπορεί να ήταν ο δίδυμος αδερφός της και να διέθετε την ίδια μέση θερμοκρασία.

Ο δεύτερος εξωπλανήτης, ο Kepler 20e, είναι λίγο μικρότερος απο τη Γη - η διάμετρός του υπολογίστηκε πως είναι 0,87 φορές μικρότερη - και περιφέρεται σε κοντινότερη απόσταση ως προς το μητρικό του άστρο. Το γεγονός αυτό τον καθιστά ιδιαίτερα θερμό καθώς η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους 767 βαθμούς Κελσίου.
πηγή: ΑΠΕ και ΔΟΛ

Κομήτης επιζεί από επικίνδυνη βουτιά στον Ήλιο!

 

Στη φωτογραφία, η ουρά του κομήτη καθώς εξέρχεται από το ηλιακό στέμμα. Στο βίντεο, η προσέγγιση καρέ-καρέ (NASA/SDO/STEREO) 

---

Ένας μικρός κομήτης επέζησε από μια περιπέτεια που οι αστρονόμοι θεωρούσαν βέβαιη αυτοκτονία: πλησίασε την ατμόσφαιρα του Ήλιου, όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν τους εκατομμύρια βαθμούς, πρόλαβε όμως να απομακρυνθεί πριν λιώσει τελείως.

Ο κομήτης Lovejoy είχε ανακαλυφθεί μόλις δύο εβδομάδες πριν από την παρ΄ολίγον θανάσιμη βουτιά. Οι αποστολές SOHO και STEREO της NASA, που έχoυν τα μάτια μονίμως στραμμένα στον Ήλιο, τον βιντεοσκόπησαν την Πέμπτη καθώς περνούσε πίσω από το άστρο.

Οι αστρονόμοι περίμεναν ότι θα είχε την ίδια τύχη με τους 2.000 κομήτες -μπάλες από πάγους και σκόνη- που έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα να χάνονται μέσα στο φως.

^{Στο βίντεο του διαστημικού τηλεσκοπίου SDO, η ουρά του κομήτη αλληλεπιδρά με το ηλιακό στέμμα (NASA/SDO)}

«Είναι σαν παγάκι που κυλά στη σχάρα του μπάρμπεκιου» σχολίασε ο Ντιν Πέσνελ, επιστημονικός υπεύθυνος του διαστημικού τηλεσκοπίου SDO.

Ο Lovejoy επέζησε, δεν έμεινε όμως ανέπαφος -εκτιμάται ότι έχασε το 90% της αρχικής του μάζας, που πρέπει να ήταν αρκετά εκατομμύρια τόνοι σκόνης και πάγων από τις απαρχές του Ηλιακού Συστήματος.

Καθώς τώρα συνεχίζει το ελλειπτικό ταξίδι της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο, ο Lovejoy θα απολαύσει το κρύο του Διαστήματος για 800 με 900 χρόνια πριν επιστρέψει στη γειτονιά της ζέστης.

ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΝΕΦΟΣ ΑΕΡΙΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΜΑΣ

Προσομοίωση δείχνει πώς το νέφος αερίου διαλύεται σε κομμάτια καθώς πλησιάζει την κοσμική παγίδα (ESO/MPE/Marc Schartmann)  

---

Ένα γιγαντιαίο νέφος αερίων οδεύει ολοταχώς προς τον θεαματικό θάνατό του, Κατευθύνεται προς τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας η οποία υπολογίζεται ότι θα το καταβροχθίσει στα τέλη του 2013.

Το κοσμικό «γεύμα» αναμένεται από τους επιστήμονες με αδημονία. Θα τους προσφέρει για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «ζωντανά» και από τόσο κοντά ένα τέτοιου είδους φαινόμενο και θα τους επιτρέψει να γνωρίσουν καλύτερα τον Τοξότη Α*, την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα της γειτονιάς μας.

Γιγαντιαίο αλλά αραιό

Το γιγαντιαίο νέφος-καμικάζι ανακαλύφθηκε από το Very Large Telescope (VLT) του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (European Southern Observatory – ESO) στη Χιλή και περιγράφεται σε μελέτη που δημοσιεύεται από διεθνή ομάδα επιστημόνων στην επιθεώρηση «Nature».

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, παρά το τεράστιο μέγεθός του, το νέφος αερίων έχει μικρή μάζα – περίπου τριπλάσια από αυτή της Γης. Αναλύοντας καινούργιες αλλά και παλαιότερες εικόνες μπόρεσαν να υπολογίσουν την πορεία και την ταχύτητά του, η οποία όπως παρατήρησαν, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια φθάνοντας τα 2.350 χλμ το δευτερόλεπτο.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους θα φθάσει σε απόσταση περίπου 40 δισ. χλμ από τον Τοξότη Α* στα μέσα του 2013.

Από εκεί και πέρα, καθώς θα πλησιάσει στον ορίζοντα γεγονότων της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας – το σημείο από όπου τίποτε, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει– το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Υπολογίζεται ότι θα επέλθει ως το τέλος του ίδιου χρόνου και αναμένεται εναγωνίως.

Το φαινόμενο του μακαρονιού

Επειδή δεν έχει αρκετή ύλη ώστε να αποκτήσει δική του βαρύτητα, όπως συμβαίνει με τα άστρα, οι ειδικοί αναμένουν ότι, πλησιάζοντας στον ορίζοντα γεγονότων, το νέφος θα αρχίσει να επιμηκύνεται από την τεράστια έλξη της μαύρης τρύπας, προσφέροντας μια εικόνα που ως τώρα δεν είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν.

«Η ιδέα ενός αστροναύτη που “τραβιέται” σαν μακαρόνι καθώς πλησιάζει μια μαύρη τρύπα είναι οικεία από την επιστημονική φαντασία» εξήγησε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Στέφαν Γκίλεσεν του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία.

«Τώρα όμως» πρόσθεσε ο αστροφυσικός «μπορούμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην πραγματικότητα στο νεοανακαλυφθέν νέφος. Δεν πρόκειται να επιβιώσει από αυτή την εμπειρία».

Υπολογίζεται ότι το μισό νέφος θα καταβροχθιστεί από τη μαύρη τρύπα ενώ το υπόλοιπο μισό θα εκτοξευθεί ξανά πίσω στο Διάστημα, εκπέμποντας ακτινοβολία. Χάρη σε αυτήν την ακτινοβολία οι ερευνητές θα μπορέσουν να παρατηρήσουν το φαινόμενο αντλώντας πολύτιμες πληροφορίες για τις μαύρες τρύπες γενικότερα και για τον Τοξότη Α* ειδικότερα.

Το ξύπνημα του γίγαντα

Το θεαματικό τέλος του νέφους, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, θα σημάνει επίσης το ξύπνημα ενός γίγαντα. Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου.

Εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε νάρκη. Αν και πλήθος αντικειμένων στροβιλίζονται έξω από τον ορίζοντα γεγονότων του, κανένα δεν έχει παρασυρθεί μέσα σε αυτόν. Το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* είναι τόσο αδρανής δεν είναι συνηθισμένο. Η «συνάντησή» του με το νέφος αερίων θα δώσει ενδεχομένως στους επιστήμονες κάποιες εξηγήσεις.

«Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα και αναμένεται να μας παράσχουν εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τέτοιου είδους εντυπωσιακά, υπερμεγέθη αντικείμενα» επεσήμανε ο Ράινχαρτ Γκέντσελ του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της μελέτης.

Το βέβαιο είναι ότι την επόμενη διετία πολλά τηλεσκόπια θα είναι στραμμένα προς το κέντρο του Γαλαξία.

Βήμα Science

"Άγγιξαν" το σωματίδιο του Θεού

Ο άνθρωπος κατάφερε να «ψηλαφίσει» την αρχή του κόσμου αλλά δεν είναι σε θέση ακόμη να το αποδείξει.

«Άγγιξε» την πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Οι επιστήμονες του ινστιτούτου CERN ανακοίνωσαν την Τρίτη το απόγευμα πως κατά τη διάρκεια των πολύπλοκων πειραμάτων που διεξήχθησαν ανιχνεύτηκε σε πολύ μικρή ποσότητα και για ελάχιστο χρονικό διάστημα το ενδεχόμενο και όχι η βεβαιότητα, ύπαρξης του σωματιδίου Higgs,το φάντασμα του οποίου βασανίζει την επιστημονική κοινότητα από το 1960.

Ονομάζεται και «Σωματίδιο του Θεού», επιστημονικά, το Μποζόνιο του Higgs, στην ουσία «Σωματίδιο της αρχής του παντός».

Θεωρητικά σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια της «Μεγάλης Έκρηξης», αποτέλεσμα της οποίας ήταν η δημιουργία του Σύμπαντος. Θεωρητικά πάντα σχηματίζεται όταν υφίσταται τρομακτικής ισχύος έκλυση ενέργειας, ανάλογη με εκείνην του «Big Bang». Θεωρητικά πάντα το σωματίδιο αυτό αποτελεί τον χαμένο κρίκο στην «Συνολική Θεωρία» η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει τα πάντα, ως βασικό μοντέλο. Θεωρητικά πάντα, η αποκάλυψη της ύπαρξής του θα ισοδυναμούσε με το απόλυτο ραντεβού της ανθρωπότητας με το Θεό.

Οι επιστήμονες του CERN είναι σίγουροι πώς εντός του 2012 θα είναι σε θέση να έχουν συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία με λιγότερα στατιστικά ελλείμματα και πολλές περισσότερες πληροφορίες, ώστε να καταλήξουν σε ένα τελικό συμπέρασμα. Έως τότε, το Μποζόνιο του Higgs, ο εντοπισμός του οποίου θα αποδείκνυε πως κάθε σωματίδιο διατηρεί την μάζα του ανεξαρτήτως ενέργειας, θα παραμένει ένα μυστήριο έστω και αν ήδη «ψηλαφίζεται» η παρουσία του.

Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να τράνταζε συθέμελα την θεωρία του Αϊνστάιν. Ενδεχομένως η Φυσική να εισερχόταν σε μία εντελώς νέα οδό ανακαλύψεων. Στην ουσία όμως η ανακάλυψη αυτή θα σήμαινε πως ο άνθρωπος κατέχει και το ύστατο εργαλείο που θα του πρόσφερε την δυνατότητα να εξηγήσει τα ανεξήγητα.

Στο CERN κατάφεραν να εντοπίσουν ενδείξεις οι οποίες περιορίζουν σημαντικά το εύρος των πιθανών περιοχών εντός των οποίων το σωματίδιο Higgs μπορεί να βρίσκεται, όπως δηλώνει στη zougla.gr ο Κωνσταντίνος Μπαχάς, υπότροφος ερευνητής στο CERN, ο oποίος παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξη του πειράματος. Πρόκειται για μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων η οποία έχει ενταχθεί στο CERN συμμετέχοντας στην μεγάλη αυτή περιπέτεια.

Στο σχετικό ρεπορτάζ το δίκτυο BBC αναφέρει πως το σωματίδιο εξηγεί το πώς καθετί στο Σύμπαν αποκτά μάζα.

Ο εντοπισμός του «Σωματιδίου του Θεού», θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της επιστήμης τα τελευταία 60 χρόνια. Το σωματίδιο αυτό μας δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούμε το Σύμπαν, παρόλα αυτά δεν έχει εντοπιστεί από τα πειράματα.

«Το βασικό δομικό στοιχείο του Σύμπαντος είναι ένα σημαντικό συστατικό που λείπει από το καθιερωμένο μοντέλο, το οποίο περιγράφει το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια με τις δυνάμεις», τονίζει το BBC.



Από την πλευρά του, το Reuters, αναφέρει ότι το Μποζόνιο του Higgs, είναι ο παράγοντας που φέρεται να έδωσε μάζα και ενέργεια μετά το «Big Bang» και τη δημιουργία το Σύμπαντος, πριν 13,7 δισ. χρόνια.

Την ώρα που η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να ενδυναμώσει τα όσα γνωρίζουμε σήμερα για σωματίδια όπως ηλεκτρόνια και πρωτόνια, τα αποτελέσματα της έρευνας θα μπορούσαν να μηn αποδεικνύουν και τίποτα, προσθέτει το Reuters.



Η επίσημη ανακοίνωση του CERN στα αγγλικά έχει ως εξής:

ATLAS and CMS experiments present Higgs search status 13 December 2011. In a seminar held at CERN1 today, the ATLAS2 and CMS3 experiments presented the status of their searches for the Standard Model Higgs boson. Their results are based on the analysis of considerably more data than those presented at the summer conferences, sufficient to make significant progress in the search for the Higgs boson, but not enough to make any conclusive statement on the existence or non-existence of the elusive Higgs. The main conclusion is that the Standard Model Higgs boson, if it exists, is most likely to have a mass constrained to the range 116-130 GeV by the ATLAS experiment, and 115-127 GeV by CMS. Tantalising hints have been seen by both experiments in this mass region, but these are not yet strong enough to claim a discovery. Higgs bosons, if they exist, are very short lived and can decay in many different ways. Discovery relies on observing the particles they decay into rather than the Higgs itself. Both ATLAS and CMS have analysed several decay channels, and the experiments see small excesses in the low mass region that has not yet been excluded. Taken individually, none of these excesses is any more statistically significant than rolling a die and coming up with two sixes in a row. What is interesting is that there are multiple independent measurements pointing to the region of 124 to 126 GeV. It's far too early to say whether ATLAS and CMS have discovered the Higgs boson, but these updated results are generating a lot of interest in the particle physics community. "We have restricted the most likely mass region for the Higgs boson to 116-130 GeV, and over the last few weeks we have started to see an intriguing excess of events in the mass range around 125 GeV," explained ATLAS experiment spokesperson Fabiola Gianotti."This excess may be due to a fluctuation, but it could also be something more interesting. We cannot conclude anything at this stage. We need more study and more data. Given the outstanding performance of the LHC this year, we will not need to wait long for enough data and can look forward to resolving this puzzle in 2012." "We cannot exclude the presence of the Standard Model Higgs between 115 and 127 GeV because of a modest excess of events in this mass region that appears, quite consistently, in five independent channels," explained CMS experiment Spokesperson, Guido Tonelli. "The excess is most compatible with a Standard Model Higgs in the vicinity of 124 GeV and below but the statistical significance is not large enough to say anything conclusive. As of today what we see is consistent either with a background fluctuation or with the presence of the boson. Refined analyses and additional data delivered in 2012 by this magnificent machine will definitely give an answer." Over the coming months, both experiments will be further refining their analyses in time for the winter particle physics conferences in March. However, a definitive statement on the existence or non-existence of the Higgs will require more data, and is not likely until later in 2012. The Standard Model is the theory that physicists use to describe the behaviour of fundamental particles and the forces that act between them. It describes the ordinary matter from which we, and everything visible in the Universe, are made extremely well. Nevertheless, the Standard Model does not describe the 96% of the Universe that is invisible. One of the main goals of the LHC research programme is to go beyond the Standard Model, and the Higgs boson could be the key. A Standard Model Higgs boson would confirm a theory first put forward in the 1960s, but there are other possible forms the Higgs boson could take, linked to theories that go beyond the Standard Model. A Standard Model Higgs could still point the way to new physics, through subtleties in its behaviour that would only emerge after studying a large number of Higgs particle decays. A non-Standard Model Higgs, currently beyond the reach of the LHC experiments with data so far recorded, would immediately open the door to new physics, whereas the absence of a Standard Model Higgs would point strongly to new physics at the LHC's full design energy, set to be achieved after 2014. Whether ATLAS and CMS show over the coming months that the Standard Model Higgs boson exists or not, the LHC programme is opening the way to new physics.

Απίστευτο! Η NASA έχασε 500 πετρώματα από τη σελήνη και κομήτες!

• O γενικός επιθεωρητής της υπηρεσίας ανακοίνωσε ότι 500 δείγματα σεληνιακών βράχων, μετεωριτών, σκόνης από κομήτες και άλλων υλικών έχουν κλαπεί ή χαθεί τις τελευταίες δεκαετίες.



«Διαπιστώσαμε ότι τα αρχεία της NASA είναι ανακριβή και ότι οι ερευνητές δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πού βρίσκονται όλα τα δείγματα που δανείστηκαν» καταλήγει το πόρισμα του επιθεωρητή.

«Σύμφωνα με τα αρχεία της NASA, 517 δανεισμένα αστροϋλικά έχουν κλαπεί ή χαθεί από το 1970 μέχρι τον Ιούνιο του 2010» γράφει.

Στα εν λόγω «αστροϋλικά» περιλαμβάνονται πετρώματα από τη Σελήνη, μετεωρίτες που προέρχονται από τη Σελήνη και τον Άρη, ιόντα από τα εξωτερικά στρώματα του Ήλιου, σκόνη από κομήτες και κοσμική σκόνη που συλλέχθηκε στη γήινη στρατόσφαιρα.




Από μια συλλογή που περιλαμβάνει συνολικά 140.000 σεληνιακά δείγματα, 18.000 μετεωρίτες και 5.000 σωματίδια ηλιακού ανέμου, κομητών και κοσμικής σκόνης, η NASA έχει δανείσει περισσότερα από 26.000 δείγματα.

Ο έλεγχος στα δανεισμένα δείγματα αποφασίστηκε έπειτα από την εξαφάνιση ενός δείγματος από τη Σελήνη που είχε δανειστεί το 1978 στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ. Το δείγμα έπρεπε να είχε επιστραφεί το 2008.

Όταν η NASA επικοινώνησε με το πανεπιστήμιο το 2010, ενημερώθηκε ότι ο διευθυντής του αρμόδιου παρατηρητήριου είχε πεθάνει και το πολύτιμο δείγμα είχε εξαφανιστεί.




Από την πλευρά του, το πανεπιστήμιο υποστηρίζει ότι ο εν λόγω διευθυντής είχε επιστρέψει το δείγμα πριν πεθάνει.

Σε μια άλλη περίπτωση, ένας ερευνητής είχε ακόμα στην κατοχή του εννέα σεληνιακά δείγματα τα οποία είχε δανειστεί 35 χρόνια νωρίτερα αλλά ουδέποτε μελέτησε. Ένας άλλος ερευνητής είχε ακόμα 36 πέτρες από το φεγγάρι, 16 χρόνια μετά το τέλος της αντίστοιχης μελέτης.

Μια άλλη περίπτωση αφορά το σεληνιακό δείγμα που είχε θεωρηθεί χαμένο αλλά αργότερα βρέθηκε στο αρχείο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, το οποίο φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη του Άρκανσο.

Κόκκινο απόψε το φεγγάρι!

 

 

   Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών εκλείψεων στη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους δεν υπερβαίνει τις τρεις. Αντίθετα ο μέγιστος αριθμός των ηλιακών εκλείψεων μπορεί να φτάσει τις πέντε.

Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα του Σαββάτου, η Σελήνη θα ανατείλει «ματωμένη». Πρόκειται για μία ολική έκλειψη του φεγγαριού που θα αρχίσει αρκετά νωρίτερα (1:33 μ.μ. ώρα Ελλάδος), όταν ο δορυφόρος του πλανήτη μας θα βρίσκεται ακόμη κάτω από τον ορίζοντα.

Μολονότι οι παρατηρητές θα έχουν χάσει την ολική φάση του φαινομένου, σύμφωνα με τον διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Δ.Σιμόπουλο, θα μπορέσουν εντούτοις να δουν εύκολα, με την ανατολή της, τη Σελήνη καλυμμένη με το πέπλο της γήινης παρασκιάς, η οποία θα χρωματίζει την επιφάνειά της με το χαρακτηριστικό κεραμιδί χρώμα της μερικής φάσης της έκλειψης. Το όλο φαινόμενο θα διαρκέσει μέχρι τις 7:30 μ.μ. του Σαββάτου και θα είναι ορατό, εφόσον ο καιρός το επιτρέψει, απ' όλη τη χώρα.

Όσο η Σελήνη βρίσκεται πλήρως στη σκιά της Γης, η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός πάνω στον πλανήτη μας φτάνει στη Σελήνη και την «χρωματίζει» με μια παράξενη κεραμιδί απόχρωση που κάνει τον δορυφόρο να φαίνεται σαν «ματωμένος».

Κατά τις σεληνιακές εκλείψεις διακρίνει κανείς εύκολα το σχήμα της σκιάς της Γης πάνω στη Σελήνη, γεγονός που φανέρωσε στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους το σφαιρικό σχήμα του πλανήτη μας. Μια έκλειψη Σελήνης, κατά τον κ. Σιμόπουλο, συμβαίνει μόνο κατά τη διάρκεια της Πανσελήνου και μόνον όταν η Σελήνη τύχει να περάσει μέσα από τη σκιά που ρίχνει η Γη στο διάστημα, αφού οι σεληνιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν ο δορυφόρος μας, στην τροχιά του γύρω από τη Γη, μπαίνει στην περιοχή της γήινης σκιάς. Για να διασχίσει τη σκοτεινή αυτή περιοχή χρειάζεται δύο σχεδόν ώρες, αφού διανύσει 10.000 περίπου χιλιόμετρα. Αντίθετα, στις ηλιακές εκλείψεις η Σελήνη καλύπτει τον φωτεινό δίσκο του Ήλιου ρίχνοντας τη σκιά της πάνω σε έναν μικρό διάδρομο της Γης.

Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων που μπορεί να παρατηρηθούν στη διάρκεια ενός χρόνου είναι επτά και ο μικρότερος δύο, οπότε και οι δύο θα είναι οπωσδήποτε ηλιακές. Παρότι συνήθως οι σεληνιακές εκλείψεις ακολουθούν ή προηγούνται κατά 15 περίπου ημέρες των ηλιακών εκλείψεων, εν τούτοις οι ηλιακές εκλείψεις είναι πολύ πιο συχνές από τις σεληνιακές.

Εντοπίστηκαν τεράστιες μαύρες τρύπες

Τις μεγαλυτερες «μαυρες τρυπες» που εντοπιστηκαν ποτε, καταφεραν να ανακαλυψουν Αμερικανοι επιστημονες.

Οι μαύρες τρύπες υπολογίζεται ότι έχουν 10 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ηλίου. Το γεγονός αυτό μάλιστα, ανατρέπει τη θεωρία για τη δημιουργία και την εξέλιξη των κοσμικών αντικειμένων.
Η πρώτη μαύρη τρύπα εντοπίστηκε στο κέντρο του γαλαξία NGC 3842 και άλλη μία στο κέντρο του NGC 4889, που έχουν μάζα 9,7 δισ. ηλιακές μάζες και απέχουν 310 εκατ. έτη φωτός από τον δικό μας.
Να σημειωθεί εδώ πως οι περισσότεροι από τους γαλαξίες, στο κέντρο τους διαθέτουν μαύρη τρύπα. Οι συγκεκριμένες τρύπες όμως, είναι τόσο μεγάλες που ξεπερνούν τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις για τις μαύρες τρύπες των γαλαξιών.
Μάλιστα, οι επιστήμονες πιστεύουν πως η ανακάλυψη αυτών των δύο μαύρων τρυπών, αναμένεται να δώσει φως στο φαινόμενο των μαύρων τρυπών των γαλαξιών. Μάλιστα, πολλοί πιστεύουν πια ότι οι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν έναν μεγάλο γαλαξία και τη μαύρη τρύπα του, διαφέρουν κατά πολύ με τους παράγοντες που επηρεάζουν τους μικρότερους γαλαξίες.

Πώς είναι ένα ηλιακό σύστημα, εκτός από το δικό μας;

Πώς συμπεριφέρονται τα δισεκατομμύρια αστέρια και πλανήτες πέρα από το δικό μας ηλιακό σύστημα; Λειτουργούν όπως αυτά που γνωρίζουμε;
Ενώ δεν υπάρχουν διαφωτιστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, οι τελευταίες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκόπιου Kepler της NASA, τριπλασίασαν τον αριθμό των υποψήφιων πλανητών σε 1235 πιθανολογώντας πολύ ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις.
«Αρχίζουμε να βλέπουμε τι είναι εκεί έξω, τις ομάδες των πλανητών που υπάρχουν. Είναι πολύ ενδιαφέρον», είπε ο Gregory Laghlin από το University of California, Santa Cruz, που παρ’ όλο ότι δεν ανήκει στην ομάδα του Kepler μελετά τα στοιχεία πολύ προσεκτικά.
Όταν η NASA ανακοίνωσε τα νέα στοιχεία στις 2 Φεβρουαρίου, τα δημοσιεύματα του τύπου εστίασαν στην πιθανή ύπαρξη κατοικήσιμων πλανητών, και σε ένα πιθανό αστρικό σύστημα έξι πλανητών. Στο ετήσιο συνέδριο του American Association for the Advancement of Science (AAAS) στην Ουάσινγκτον, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε ένα πλανήτη που θα μπορούσε να είναι δίδυμος με τη Γη.

Το Kepler εξετάζει περίπου 150.000 αστέρια, τα περισσότερα από αυτά βρίσκονρται σε απόσταση 600 έως 3.000 έτη φωτός και ανιχνεύει πλανήτες που περνούν μπροστά από τα αστέρια-γονείς τους. Το τηλεσκόπιο είναι πολύ ευαίσθητο σε αυτά τα «περάσματα» που κάνουν να αστέρια να τρεμοπαίζουν, επιτρέποντας στο τηλεσκόπιο να «βλέπει» πλανήτες στο μέγεθος της Γης, που δεν γίνονται αντιληπτοί με άλλα μέσα.
Επειδή κηλίδες πάνω στα άστρα μπορεί να προκαλέσουν αυτό το τρεμόπαιγμα στο φως τους, πρέπει να γίνουν περαιτέρω παρατηρήσεις για να βεβαιωθεί η ύπαρξη αυτών των πλανητών. Παρ’ όλα αυτά, αυτοί οι «υποψήφιοι» πλανήτες μας δίνουν μια γεύση από τις συνθήκες που επικρατούν πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της αναλογίας αστεριών με τους πλανήτες τους.

Μέχρι τώρα το τηλεσκόπιο έχει δει πλανήτες γύρω από 997 από τα 150.000 άστρα που εξετάζει, όμως πρέπει να υπάρχουν τεράστιο πλήθος από αυτούς. Το Kepler ανιχνεύει πλανήτες που οι τροχιές τους βρίσκονται ακριβώς μπροστά του, ίσως το ένα τοις εκατό από το σύνολο τους. Πέρα απ’ αυτό τα στοιχεία που έχουν αποκαλυφθεί αφορούν μόνο τους 4 πρώτους μήνες από την εκτόξευση του Kepler, τον Μάρτιο του 2009, έτσι μόνο πλανήτες με σύντομες τροχιές έχουν ανιχνευτεί.
Η ομάδα επιστημόνων του Kepler εκτιμά ότι το 34% των άστρων που παρακολουθεί το τηλεσκόπιο, φιλοξενεί ένα πλανήτη με τροχιά λιγότερο από 125 ημέρες. Μια προηγούμενη εκτίμηση που περιόριζε αυτό το νούμερο στο 12%, ήταν μόνο για πλανήτες με πολύ μεγαλύτερη μάζα από της Γης, με τροχιά μικρότερη από 50 ημέρες. Ένα ακόμα άγνωστο στοιχείο είναι το πόσο συνηθισμένα είναι τα ηλιακά συστήματα που έχουν πολλούς πλανήτες, όπως το δικό μας. Μέχρι τώρα ήταν γνωστά μόνο μερικές δωδεκάδες, αλλά τώρα με τα νέα στοιχεία από το Kepler αποκαλύπτεται ότι 17% των ηλιακών συστημάτων περιλαμβάνουν πάνω από ένα πλανήτη.

Τι μας λέει αυτό; Ότι αφού το Kepler βλέπει πλανήτες που περνούν μπροστά από το αστέρι τους, αυτά τα ηλιακά συστήματα είναι παρόμοια με το δικό μας, που οι τροχιές πολλών πλανητών βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
Παρ’ όλα αυτά το μοντέλο του «17%» είναι πιο πολύπλοκο απ’ ότι δείχνει. Προσπαθώντας να μοντελοποιηθεί η σχετική αφθονία των πολύ-πλανητικών συστημάτων περιορίζονται τα μόνο-πλανητικά συστήματα. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι κάποια από αυτά έχουν περισσότερους από ένα πλανήτες, απλώς το Kepler δεν μπορεί να δει τις τροχιές τους.
Με βάση αυτή την ερμηνεία, πιθανολογείται ένα βίαιο παρελθόν για πολλά ηλιακά συστήματα. Αρχικές μελέτες που χρησιμοποιούν διαφορετικές μετρήσεις βρήκαν σημάδια ότι πολλοί γιγάντιοι πλανήτες αερίων είναι μη ευθυγραμμισμένοι με τον ισημερινό των αστεριών τους. Επειδή συνήθως οι πλανήτες από αέρια και σκόνη περιστρέφονται γύρω από τον ισημερινό του αστεριού τους, η ανωμαλία αυτή μπορεί να οφείλεται σε βίαιες επαφές με άλλους πλανήτες.
«Μερικοί πλανήτες αφομοιώνονται, κάποιοι εκτινάσσονται, και κάποιοι πέφτουν πάνω στο άστρο. Έτσι αυτοί που απομένουν έχουν μεγάλες τροχιακές κλίσεις», λέει ο Daniel Fabrycky του University of California, Santa Cruz.
Μερικά από τα μονο-πλανητικά συστήματα έχουν πλανήτες με μικρή μάζα που τους κάνει πιο ευάλωτους στις αλλαγές της τροχιάς τους. Αυτό ίσως εξηγεί τα μονο-πλανητικά συστήματα, λέει ο Joshua Winn από το Massachusetts Institute of Technology που είναι μέλος της ομάδας Kepler. «Οι μικρότεροι πλανήτες είναι ευκολότερο να διασκορπιστούν στο διάστημα».


Πηγή: New Scientist

Ανακαλύφθηκε ο δίδυμος πλανήτης της γης!

 

Λεγεται kepler 22 - b και απεχει 600 έτη φωτος απο τη γη. Για σημαντικη ανακαλυψη κανουν λόγο οι επιστημονες.

Εκείνο που μέχρι πρόσφατα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας αποτελεί πλέον επιστημονική πραγματικότητα. Η NASA επιβεβαίωσε ότι ο Κέπλερ 22-b, είναι ένας εξωπλανήτης που ενδέχεται να φιλοξενεί ζωή.

Οπως δήλωσε o Aστρονόμος του Αστεροσκοπείου Αθηνών, Νίκος Ματσόπουλος "ανακοινώθηκε πρόσφατα η ανακάλυψη ενός πλανήτη σε άλλο ηλιακό σύστημα το οποίο βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τη γη, γύρω στα 600 έτη φωτός όταν το ένα έτος φωτός είναι 10 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Η ιδιαιτερότητα του πλανήτη που ονομάζεται
Kepler 22 - b έγκειται στο γεγονός οτι περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι που μοιάζει με τον ήλιο μας και περιστρέφεται σε μια απόσταση η οποία είναι μέσα στη κατοικίσημη ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι το νερό σε συγκεκριμένες αποστάσεις από τα αστέρια μπορεί να διατηρηθεί σε υγρή μορφή. Αυτό αφορά πάρα πολύ σημαντικό καθώς ξέρουμε πως το νερό είναι ο καλύτερος διαλήτης των οργανικών ενώσεων και άρα η ύπαρξή του δημιουργεί προϋποθέσεις για την ύπαρξη κάποιας μορφής ζωής".

ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΚΑΝΟΥΝ ΛΟΓΟ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
"Η ανακάλυψη αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική" επισημαίνει ο κύριος Ματσόπουλος " διότι είναι ο πρώτος πλανήτης που έχει περίπου το μέγεθος της γης, είναι 2,4 φορές μεγαλύτερος από τη γη, γυρίζει γύρω από αστέρι που μοιάζει με τον ήλιο μας, είναι ο πρώτος που επιβεβαιώθηκε ότι έχε αυτό το μέγεθος από τους 54 πλανήτες που έχουν βρεθεί με έμμεσες τεχνικές και περιέχει νερό που θα μπορούσε να κρατηθεί σε υγρή μορφή".

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ
"Το επόμενο μεγάλο άλμα το οποίο αναμένεται να γίνει τα προσεχή χρόνια με την τοποθέητηση μεγάλων τηλεσκοπίων σε τροχιά έξω από τη γη, είναι να παρατηρηθούν αυτοί οι πλανήτες σαν αυτόνομα αντικείμενα άμεσα και τότε θα έχουμε μια καλή εικόνα των συνθηκών που επικρατούν σε αυτούς και θα καταλήξουμε σε ποιο ασφαλή συμπεράσματα για το εάν είναι κατοικήσιμοι ή όχι" είπε τέλος ο κύριος Ματσόπουλος.

Aσφαλιστική εταιρεία προειδοποιεί για τους κινδύνους των ηλιακών καταιγίδων

Με τη συχνότητα των ηλιακών καταιγίδων να αυξάνεται, καθώς ο Ήλιος εισέρχεται σε μια περίοδο αυξημένης δραστηριότητας, η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Allianz εκτιμά ότι οι υλικές ζημιές από ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσαν να υπερβούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.

Ο Ήλιος είναι γνωστό ότι ακολουθεί έναν ενδεκαετή κύκλο, με την επόμενη φάση έντονης δραστηριότητας να αναμένεται να ξεκινήσει το 2012-2013.

Στις φάσεις αυξημένης δραστηριότητας, διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου προκαλούν εκρήξεις (ηλιακές εκλάμψεις ή εκτινάξεις στεμματικού υλικού), στις οποίες δισεκατομμύρια τόνοι διάπυρου υλικού εκτινάσσονται στο Διάστημα με ταχύτητες γύρω στο 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα.

Αν βρεθούν στην πορεία της Γης, τα σωματίδια αυτά αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και προκαλούν τις λεγόμενες γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν δορυφόρους, να διαταράξουν τις ραδιοεπικοινωνίες και να κάψουν τους μετασχηματιστές στα δίκτυα ηλεκτροδότησης.

Η αλληλεπίδραση των σωματιδίων αυτών με το γήινο μαγνητικό πεδίο ευθύνεται εξάλλου για το βόρειο και το νότιο σέλας, το οποίο εξαπλώνεται σε μεγαλύτερες περιοχές και γίνεται φωτεινότερο έπειτα από ηλιακές καταιγίδες.

Τι ευρύ κοινό μπορεί βέβαια να αγνοεί τους πρακτικούς κινδύνους, ωστόσο οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν κάθε λόγο να τους εξετάζουν. Σύμφωνα με την έκθεση της Allianz, το κόστος των μπλακάουτ και των υλικών ζημιών θα μπορούσε να ξεπεράσει το ένα τρισ. δολάρια στη χειρότερη περίπτωση.

«Σε αυτή τη φάση εισερχόμαστε σε μια περίοδο άσχημου διαστημικού καιρού» σχολιάζει στο Reuters ο Τζιμ Ουάιλντ, ειδικός στη φυσική του ηλιακού πλάσματος στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ στη Βρετανία.

«Η κατάσταση είναι σοβαρή, αν φανταστεί κανείς ότι μπορεί να κοπεί για ολόκληρες εβδομάδες ή και μήνες το ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα μεγάλο τμήμα μιας χώρας ή μιας ηπείρου» λέει.

Γεωμαγνητικές καταιγίδες με σοβαρές συνέπειες έχουν εξάλλου καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία. Το 1989, περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για μέρες λόγω καταιγίδας που κατέστρεψε το δίκτυο ηλεκτροδότησης.

Και ο κίνδυνος αυξάνεται από το γεγονός ότι οι καταιγίδες αυτές δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν μέρες νωρίτερα. Όπως εξηγεί ο Δρ Ουάιλντ, οι διαθέσιμοι δορυφόροι μπορούν σήμερα να μεταδώσουν προειδοποιήσεις περίπου μία ώρα πριν.

Αυτό συμβαίνει επειδή η έκρηξη μπορεί να συμβεί σε μια περιοχή της επιφάνειας του Ήλιου η οποία δεν είναι ορατή εκείνη τη στιγμή από τη Γη. Οι συνέπειες γίνονται ορατές έπειτα από δύο με τρεις μέρες, όταν φτάσει στον πλανήτη η καταιγίδα των φορτισμένων σωματιδίων.

Δεδομένου ότι η μελέτη του διαστημικού καιρού δεν μετρά πάνω από μισό αιώνα ζωής, ακόμα δεν υπάρχει διεθνές, συντονισμένο κέντρο παρακολούθησης, όπως συμβαίνει με τον γήινο καιρό.

Μικρή πρόοδος έχει σημειωθεί από το 1859, όταν ο Άγγλος αστρονόμος Ρίτσαρντ Κάρινγκτον παρατήρησε μια έκρηξη λευκού φωτός στον ηλιακό δίσκο -ήταν η πρώτη επιστημονικά καταγεγραμμένη ηλιακή έκρηξη.

«Αυτό που δεν γνώριζαν τότε» σχολιάζει τώρα ο Δρ Ουάιλντ, «ήταν ότι δύο με τρεις μέρες αργότερα μπορούσε κανείς να δει το βόρειο σέλας στο Περού και όλο το τηλεγραφικό σύστημα δεν λειτουργούσε λόγω της γεωμαγνητικής δραστηριότητας».

Σύμφωνα επίσης με την έκθεση της Allianz, μια ηλιακή καταιγίδα παρόμοιας έντασης με αυτή του 1859 θα προκαλούσε εκτεταμένες βλάβες στα δίκτυα ηλεκτροδότησης.

Πέντε χρόνια γύρω από τον Άρη σε 3 λεπτά!

 

Το ένα από τα δύο τζιπ της ΝΑΣΑ στον Άρη κατέγραφε επί πέντε χρόνια τον κόκκινο πλανήτη.



Mars Rover Spirit_s Entire Journey on Mars -... by Stefanelonikitelo