Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

To Διάστημα το 2012 σύμφωνα με το New Scientist


Η διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από οτν δίσκο του Ηλιου που σημειώθηκε το 2012 θα επαναληφθεί ξανά το 2117
Η διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από οτν δίσκο του Ηλιου που σημειώθηκε το 2012 θα επαναληφθεί ξανά το 2117   (Φωτογραφία:  NASA
Ακολουθώντας πιστά την παράδοση αυτών των ημερών το περιοδικό «New Scientist» κάνει έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε μέσα από τα σημαντικότερα γεγονότα που σημειώθηκαν σε διάφορους τομείς. Σας παρουσιάζουμε τις δέκα «στιγμές» που οι συντάκτες του επέλεξαν ως πλέον αξιομνημόνευτες στην πορεία της ανθρωπότητας προς την κατάκτηση – ή και απλώς την καλύτερη γνώση – του Διαστήματος.
Το Curiosity προσεδαφίζεται στον Αρη

Πηγή NASA
Υστερα από ταξίδι 8,5 μηνών το ρομποτικό όχημα της NASA προσεδαφίστηκε στον Κόκκινο Πλανήτη στις 6 Αυγούστου. Το γεγονός σηματοδοτεί πολλές «πρωτιές»: από τα όργανα που συνθέτουν το κινητό εργαστήριο του Curiosity ως τις συσκευές που χρησιμοποιήθηκαν για να το «βοηθήσουν», με κύρια τον γερανό που εξασφάλισε την ομαλή κάθοδό του στο έδαφος του Αρη. Όλα στην αποστολή εξελίσσονται ως τώρα ομαλά και ο εξερευνητής της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας έχει ήδη σταθεί στο ύψος του τίτλου του ανακαλύπτοντας την κοίτη ενός αρχαίου ποταμού και ανιχνεύοντας ίχνη ενώσεων του άνθρακα. Περισσότερες εκπλήξεις – ελπίζουμε ευχάριστες – μας περιμένουν ίσως το 2013. Το ρόβερ συνεχίζει τον δρόμο του προς αναζήτηση στοιχείων που θα μαρτυρούν την ενδεχόμενη ύπαρξη ζωής στο παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη.
Η SpaceX «δένει» στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Πηγή NASA
«Φαίνεται ότι πιάσαμε έναν δράκο από την ουρά».: η θριαμβευτική φράση του αστροναύτη Ντον Πετίτ προς το κέντρο ελέγχου της NASA στις 25 Μαΐου σηματοδοτούσε μια νέα εποχή, αυτή των ιδιωτικών αποστολών σε έναν χώρο που ως τώρα ήταν αυστηρά «κρατικός». Ο «δράκος» που έπιασε ο αστροναύτης με τον ρομποτικό βραχίονα ήταν το διαστημόπλοιο Dragon της ιδιωτικής εταιρείας SpaceX, το πρώτο «εμπορικό» σκάφος που προσδέθηκε ποτέ στον Διεθνή Διατημικό Σταθμό (ISS). Η SpaceX συνέχισε τη «διαστημοπλοϊκή» εμπορική δραστηριότητά της μεταφέροντας το πρώτο ναυλωμένο φορτίο στον ISS (10 Οκτωβρίου) και φέρνοντας επιτυχώς πίσω στη Γη πολύτιμα δείγματα επιστημονικών πειραμάτων και βιολογικών δειγμάτων (28 Οκτωβρίου).
Εξωπλανήτης εντοπίζεται δίπλα μας

Πηγή ESO/L. Calçada
Οι ανακοινώσεις για την ανακάλυψη εξωπλανητών που, αν και κατά τι μεγαλύτεροι, μοιάζουν με τον δικό μας – οι λεγόμενες «υπερ-Γαίες» – πληθαίνουν τελευταία, κάποιες από αυτές όμως είναι πιο… κοντινές από τις άλλες. Στις 17 Οκτωβρίου μια ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε ότι εντόπισε έναν πλανήτη με μάζα παρόμοια με αυτή της Γης πραγματικά στη διπλανή μας γειτονιά – στο Αλφα του Κενταύρου, το πλησιέστερο σε μας αστρικό σύστημα, το οποίο απέχει περίπου 4,2 έτη φωτός από το δικό μας. Αν και βραχώδης, ο παρόμοιος με τη Γη εξωπλανήτης δεν υπάρχει πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή: βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του, το Β του Αλφα του Κενταύρου, ώστε το έτος του διαρκεί μόλις τρεις γήινες ημέρες ενώ η επιφάνειά του είναι υπερβολικά καυτή – πιθανότατα καλύπτεται πλήρως από λάβα.
Η διάβαση της Αφροδίτης

Πηγή NASA
Στις 5 και 6 Ιουνίου οι γήινοι παρατηρητές που έστρεψαν τα τηλεσκόπιά τους προς τον ουρανό μπόρεσαν να παρακολουθήσουν ένα περιοδικό μεν αλλά… αραιό φαινόμενο, την Αφροδίτη να διαβαίνει μπροστά από τον Ηλιο. Κανείς από εμάς δεν θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει ξανά κάτι τέτοιο «ζωντανά», αφού η επόμενη διάβαση του πλανήτη μπροστά από τον δίσκο του άστρου μας θα λάβει χώρα τον επόμενο αιώνα, και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2117. Στο παρελθόν μόνο έξι διαβάσεις της Αφροδίτης έχουν παρατηρηθεί. Αυτή που σημειώθηκε εφέτος συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ερευνητών όχι μόνον εξαιτίας της σπανιότητάς της αλλά και επειδή οι μετρήσεις που επέτρεψε να γίνουν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «βάση» για την παρατήρηση των διαβάσεων εξωπλανητών μπροστά από το άστρο τους αλλά και για τη διερεύνηση της σύστασής της ατμόσφαιράς τους.
Αλεξιπτωτιστής σπάζει το φράγμα του ήχου

Πηγή Jay/Nemeth/Red Bull Stratos
Πέφτοντας σε ελεύθερη πτώση από τη στρατόσφαιρα στις 14 Οκτωβρίου ο αλεξιπτωτιστής και κασκαντέρ Φέλιξ Μπαουμγκάρτνερ έγραψε το όνομά του στην Ιστορία καταρρίπτοντας πολλά ρεκόρ: όχι μόνο έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έσπασε το φράγμα του ήχου χωρίς να βρίσκεται στο εσωτερικό κάποιου σκάφους αλλά επίσης έσπασε τα παγκόσμια ρεκόρ ύψους για επανδρωμένη πτήση με αερόστατο και για πτώση με αλεξίπτωτο. Ο Μπαουμγκάρτνερ, με την υποστήριξη της Red Bull, ανέβηκε με αερόστατο σε ύψος 39 χλμ επάνω από το Νέο Μεξικό και, αφού βγήκε από την ειδική κάψουλα, έπεσε στο κενό. Κατά την ελεύθερη πτώση του η μέγιστη ταχύτητά του έφθασε τα 1.342,8 χλμ την ώρα.
Ο επαναπροσδιορισμός της αστρονομικής σταθεράς


Μια θεμελιώδης μονάδα μέτρησης των αποστάσεων στο Σύμπαν άλλαξε τιμή τη χρονιά που μας πέρασε. Υστερα από απόφαση που ελήφθη τον Σεπτέμβριο σε συνέδριο της Διεθνούς Αστρονομικής Ενωσης στο Πεκίνο, η Αστρονομική Μονάδα (AU) απέκτησε νέο, απλούστερο ορισμό, με αποτέλεσμα η τιμή της να ανέβει από τα περίπου 149.597.870.691 μέτρα στα ακριβώς 149.597.870.700 μέτρα. Ως τώρα η Αστρονομική Μονάδα οριζόταν ως η απόσταση της Γης από τον Ηλιο με έναν υπολογισμό ο οποίος εξαρτάτο από τη μάζα του άστρου μας, η οποία αλλάζει καθώς αυτό εκπέμπει ενέργεια. Ο νέος ορισμός, ο οποίος εξαρτάται μόνο από την ταχύτητα του φωτός στο κενό, είναι απλούστερος και απολύτως «σταθερός». Αν και η τιμή της μονάδας δεν αλλάζει πολύ, η νέα απλουστευμένη ακρίβεια θα διευκολύνει τη ζωή των αστροφυσικών αλλά και θα επιτρέψει καλύτερες μετρήσεις στο μέλλον.
Στον κατάλογο με τα σημαντικότερα «διαστημικά» γεγονότα του «New Scientist» περιλαμβάνονται επίσης:
Ο θάνατος (25 Αυγούστου) του Νιλ Αρμστρονγκ, του πρώτου ανθρώπου που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη με την αποστολή Apollo 11 στις 20 Ιουλίου του 1969,
Η ανακοίνωση, τον περασμένο Απρίλιο, σχεδίων για την εξόρυξη πρώτων υλών από αστεροειδείς από δυο επιχειρηματίες, τους Ερικ Αντερσον και Κρις Λουίσκι,  με την υποστήριξη των ιδιοκτητών της Google. Η Planetary Resources, η εταιρεία που ίδρυσαν, θα αρχίσει όπως υποστηρίζουν τη διερεύνηση των διαστημικών πόρων μέσα στην επόμενη πενταετία.
Η ανακοίνωση της έναρξης τουριστικών πτήσεων για τη Σελήνη ως το 2020. Αυτή έγινε στις 6 Δεκεμβρίου από ένα πρώην διοικητικό στέλεχος της NASA, τον Αλαν Στερν, ο οποίος ίδρυσε την εταιρεία Golden Spike για να στείλει ανθρώπους στο φεγγάρι. Με το αστρονομικό κόστος των 1,4 δισ. για μια πτήση δυο ατόμων, ακόμη και ο ίδιος ο εμπνευστής του φιλόδοξου σχεδίου παραδέχεται ότι οι υποψήφιοι πελάτες θα είναι κυρίως οι ξένες διαστημικές υπηρεσίες.
Η παρουσίαση, τον περασμένο Νοέμβριο, της πιο ολοκληρωμένης ανάλυσης των ακτίνων γ στο Σύμπαν – της ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα άστρα. Η μελέτη, η οποία έγινε από ερευνητές με βάση τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων γ Φέρμι, μέτρησε για πρώτη φορά το εξωγαλακτικό φως υποβάθρου (EBL) – τη συνολική ποσότητα του φωτός όλων των άστρων που έλαμψαν στο παρελθόν ή εξακολουθούν να λάμπουν σήμερα – και υπολόγισε την πυκνότητά του. Η ανάλυση των δεδομένων του τηλεσκοπίου Φέρμι αναμένεται να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τον σχηματισμό των άστρων ενώ ήδη «διέλυσε» με τις ακριβέστερες μετρήσεις της κάποιες ενδείξεις για την ύπαρξη σκοτεινής ύλης που είχαν αναφανεί τον Απρίλιο.
Βήμα Science

 

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Κυνηγοί πλανητών προβλέπουν: Η πρώτη δίδυμη αδελφή της Γης «θα ανακαλυφθεί το 2013»


Κάπου εκεί έξω, οι αστρονόμοι αναζητούν έναν κόσμο σαν τον δικό μας
Κάπου εκεί έξω, οι αστρονόμοι αναζητούν έναν κόσμο σαν τον δικό μας   (Φωτογραφία:  NASA
Ο πρώτος εξωπλανήτης που μοιάζει πραγματικά με τη Γη όσον αφορά το μέγεθος και τη δυνατότητά του να φιλοξενεί ζωή είναι πολύ πιθανό να ανακαλυφθεί το 2013, εκτιμούν αρκετοί κυνηγοί πλανητών.

Από τους περίπου 800 εξωπλανήτες των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί ως σήμερα, οι περισσότεροι είναι γίγαντες στο μέγεθος του Δία και θεωρείται αδύνατο να επιτρέπουν την εμφάνιση ζωής. Σύγχρονα τηλεσκόπια έχουν εντοπίσει και λίγους πλανήτες στο μέγεθος της Γης, οι οποίοι όμως βρίσκονται σε μικρή απόσταση από τα μητρικά τους άστρα και είναι επομένως υπερβολικά καυτοί.

Η πρόοδος όμως έρχεται με ταχείς ρυθμούς. «Είμαι βέβαιος ότι η πρώτη δίδυμη αδελφή της Γης θα ανακαλυφθεί του χρόνου» δήλωσε στο Space.com ο Άμπελ Μέντεζ, επικεφαλής του Εργαστηρίου Κατοικησιμότας Πλανητών στο Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο στο Αρεσίμπο.

Την ίδια εκτίμηση έκανε και ο Τζέφ Μέισι, κυνηγός πλανητών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και μέλος της ομάδας που αναλύει τα δεδομένα της αποστολής Kepler.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, σχεδιασμένο ειδικά για τον εντοπισμό μακρινών πλανητικών συστημάτων, έχει ανιχνεύσει από το 2009 μέχρι σήμερα πάνω από 2.300 πιθανούς εξωπλανήτες, ορισμένοι από τους οποίους βρίσκονται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» -βρίσκονται δηλαδή στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να διαθέτουν υγρό νερό και δυνητικά ζωή.

Το Kepler είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει την ύπαρξη πλανητών από την ανεπαίσθητη μείωση που προκαλούν στη φωτεινότητα των μητρικών τους άστρων κάθε φορά που περνούν από μπροστά τους. Το τηλεσκόπιο ξεκίνησε την αποστολή του με πλανήτες που είναι σχετικά εύκολο να γίνουν αντιληπτοί επειδή είναι μεγάλοι και περνούν συχνά μπροστά από το άστρο επειδή περιφέρονται σε μικρή απόσταση από αυτό.

Με τον καιρό όμως οι τεχνικές βελτιώνονται και το Kepler ανακάλυψε πέρυσι έναν εξωπλανήτη μόλις 2,4 φορές μεγαλύτερο από τη Γη, με την ονομασία Kepler-22b, ο οποίος βρίσκεται μάλιστα εντός της κατοικήσιμης ζώνης.

Σύμφωνα με τον Δρ Μέντεζ του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο, ένα άλλο όργανο που θα μπορούσε να ανακαλύψει τα πρώτα δίδυμα αδέλφια της Γης είναι το HARPS (Υψηλής Ακρίβειας Ανιχνευτής Πλανητών Γωνιακής Ταχύτητας), το οποίο βρίσκεται εγκατεστημένο σε τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

Το HARPS εφαρμόζει διαφορετική τεχνική από το Κepler, καθώς καταγράφει όχι διακυμάνσεις της φωτεινότητας του άστρου, αλλά τους ανεπαίσθητους κλυδωνισμούς που προκαλεί στο άστρο η βαρυτική έλξη των πλανητών του.

Όπως επισημαίνει ο Μέντεζ, αρκετοί από τους πλανήτες που ανακαλύπτει το Kepler είναι υπερβολικά μακριά για να μελετηθούν με την ακρίβεια που απαιτείται. Το HARPS, επομένως, ίσως έχει το πλεονέκτημα.

«Το HARPS πρέπει λογικά να μπορέσει να βρει τους πιο ενδιαφέροντες και πιο κοντινούς δίδυμους αδελφούς της Γης» είπε ο ερευνητής.
ΔΟΛ

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Μετεωρίτης στην Καλιφόρνια ήταν ο ταχύτερος που έχει καταγραφεί

Η πτώση του μετεωρίτη, η οποία έγινε ορατή στη Βόρεια Καλιφόρνια και τη γειτονική Νεβάδα, καταγράφηκε σε ερασιτεχνικό βίντεο.   (Φωτογραφία:  NASA
Εβδομήνα επιστήμονες από όλο τον κόσμο συνεργάστηκαν για να αναλύσουν τα θραύσματα ενός μετεωρίτη που τρόμαξε την Καλιφόρνια τον Απρίλιο, αλλά και για να υπολογίσουν την τροχιά και την ταχύτητα της πτώσης.

Ο μετεωρίτης του Σάτερς Μιλ, ο οποίος είχε μέγεθος τζιπ και εξερράγη στον ουρανό με την ισχύ μικρού πυρηνικού όπλου, είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 26,8 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, η οποία είναι η υψηλότερη που έχει καταγραφεί ποτέ σε εισερχόμενο βράχο.

Μέχρι σήμερα έχουν συλλεχθεί σε όλη τη Γη δεκάδες χιλιάδες μετεωρίτες, ωστόσο στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα για το πότε έπεσαν ή από ποια περιοχή του Ηλιακού Συστήματος προήλθαν.

Ο Πίτερ Τζένισκενς, ερευνητής στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στην Καλιφόρνια, ζήτησε τη βοήθεια δεκάδων συναδέλφων του για να μελετήσουν το μετεωρίτη του Σάτερς Χιλ, ο οποίος πήρε την ονομασία της τοποθεσίας από όπου συλλέχθηκαν τα περισσότερα θραύσματα του βράχου.

Οι ερευνητές αναφέρουν στο  περιοδικό Science πώς συνδύασαν φωτογραφίες και βίντεο του κομήτη με δεδομένα από μετεωρολογικά ραντάρ, τα οποία συνήθως παρακολουθούν τις βροχοπτώσεις. Χρησιμοποιώντας μεθόδους τριγωνομετρίας, κατάφεραν να υπολογίσουν όχι μόνο την ακραία ταχύτητα εισόδου, αλλά και την πιθανή προέλευση του βράχου: τη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία.

Η Ζώνη των Αστεροειδών πιστεύεται εξάλλου ότι είναι η περιοχή από όπου προέρχονται οι περισσότεροι μετεωρίτες που φτάνουν στη Γη. Τα σώματα αυτής της ζώνης θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια και η σύστασή τους προσφέρει στοιχεία για τις διαδικασίες σχηματισμού της Γης και των άλλων πλανητών.

Οι αναλύσεις στα δεκάδες θραύσματα έδειξαν ότι ο μετεωρίτης του Σάτερς Χιλ ανήκει στη σχετικά σπάνια κατηγορία των ανθρακούχων χονδριτών: μετεωρίτες που δεν αποτελούνται από μέταλλο αλλά από βράχους με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα.

Τα δείγματα του Σάτερς Χιλ, επισημαίνει η ερευνητική ομάδα, είναι τα πιο καθαρά δείγματα ανθρακούχου χονδρίτη που έχουν συλλεχθεί ως σήμερα και πιθανώς «προσφέρουν μια ματιά στους αρχέγονους αστεροειδείς στους οποίους θα μπορούσε μια μέρα η NASA να στείλει αστροναύτες».
Newsroom ΔΟΛ

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Περιπλανώμενο άστρο σηκώνει κύμα καθώς πλέει στο Διάστημα

Όπως η πλώρη ενός πλοίου σχηματίζει ένα κύμα που προπορεύεται στη θάλασσα, ένα γιγάντιο άστρο που περιπλανιέται στο διαστρικό κενό απαθανατίστηκε να δημιουργεί ένα κύμα καθώς περνά μέσα από σύννεφα αερίου και σκόνης.

Το άστρο Ζήτα στον αστερισμό του Οφιούχου, 20 φορές πιο βαρύ και 80.000 φορές πιο λαμπρό από τον Ήλιο, πιστεύεται ότι ανήκε κάποτε σε ένα δυαδικό σύστημα, βρισκόταν δηλαδή σε τροχιά γύρω από ένα άλλο, ακόμα μεγαλύτερο άστρο. Όμως αυτός ο γιγάντιος σύντροφος έφτασε κάποτε στο τέλος της ζωής του, οπότε εξερράγη και έσπρωξε μακριά του το Ζήτα του Οφιούχου.

Έκτοτε, το μοναχικό πια άστρο τρέχει μέσα σε σύννεφα αερίου και σκόνης με ταχύτητα 24 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

Η νέα εικόνα ελήφθη με το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA. Δείτε την σε πλήρη ανάλυση.

Το κρουστικό κύμα που σχηματίζει το άστρο απουσιάζει εντελώς από εικόνες στο ορατό μέρος του φάσματος, ωστόσο η υπέρυθρη ακτινοβολία του αντιστοιχήθηκε εδώ με ορατά χρώματα. Το Ζήτα του Οφιούχου είναι το γαλάζιο άστρο στο κέντρο.

Καθώς το άστρο περνά μέσα από τη διαστρική σκόνη, η οποία φαίνεται μπλε, τα σωματίδια που εκτοξεύει διαρκώς στο διάστημα, γνωστά ως αστρικός άνεμος, σπρώχνουν απότομα το διαστρικό υλικό και σχηματίζουν κύματα. Οι περιοχές του κύματος που υφίστανται τη μέγιστη συμπίεση και αναπτύσσουν τη μέγιστη θερμοκρασία εμφανίζονται μπλε.

Το κύμα αυτό (bow shock) είναι ανάλογο με το κύμα που σχηματίζεται μπροστά από την πλώρη (bow) ενός πλοίου, ή το κύμα συμπιεσμένου αέρα που δημιουργείται μπροστά από ένα αεροπλάνο καθώς σπάει την ταχύτητα του ήχου.


Το κρουστικό κύμα του Ζ Οφιούχου σε εικόνα του τηλεσκοπίου WISE (NASA/JPL-Caltech/UCLA)

Το ίδιο κύμα ήταν ορατό σε ένα προηγούμενο πορτρέτο του Ζήτα Οφιούχου με το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, ωστόσο το Spitzer είναι σχεδιασμένο να παρακολουθεί σε μικρότερες περιοχές του ουρανού και γι΄αυτό δίνει πιο λεπτομερείς.
DOL
 

Ξεκίνησε το ταξίδι του Soyuz για τον διαστημικό σταθμό

Το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz εκτοξεύτηκε σήμερα από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις στέπες του Καζακστάν, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), μεταφέροντας τρεις αστροναύτες.

Ο Ρώσος Ρόμαν Ρομανένκο, ο Αμερικανός Τόμας Μάρσμπερν και ο Καναδός Κρις Χάντφιλντ είναι οι τρεις επιβάτες του Soyuz TMA-07M.





Το διαστημικό όχημα τέθηκε σε τροχιά περίπου δέκα λεπτά αργότερα. Η πρόσδεσή του με τον ISS έχει προγραμματιστεί για αύριο (Πέμπτη), στις 16:12 ώρα Ελλάδας.

Οι τρεις αστροναύτες, που έχουν όλοι συμμετάσχει σε διαστημικές πτήσεις, θα συναντηθούν στον ISS και τους Ρώσους Όλεγκ Νοβίτσκι και Γιεβγκένι Τερέλκιν, καθώς και με τον Αμερικανό Κέβιν Φορντ που έφθασαν εκεί στις 25 Οκτωβρίου.





Κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, οι αστροναύτες αναμένεται να πραγματοποιήσουν πενήντα επιστημονικά πειράματα, κυρίως για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός συστήματος για την πρόβλεψη φυσικών καταστροφών και σεισμών.

Αναμένεται να επιστρέψουν στη Γη το Μάιο του 2013, ενώ οι άλλοι τρεις αστροναύτες που ήδη βρίσκονται στον ISS θα επιστρέψουν τον Μάρτιο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της NASA.

Από το 2009, έξι αστροναύτες παραμένουν μόνιμα στον ISS, του οποίου η δυνατότητα (φιλοξενίας) περιοριζόταν προηγουμένως σε τρία μόνο πρόσωπα.


ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:
ΠΗΓΗ: ΖΟΥΓΚΛΑ.GR

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

«Εκτός ελέγχου» ο δορυφόρος που εκτόξευσε η Βόρειος Κορέα


H κυβέρνηση της Πιονγιάνγκ είχε παρουσιάσει την εκτόξευση ως θριαμβευτική επιτυχία
H κυβέρνηση της Πιονγιάνγκ είχε παρουσιάσει την εκτόξευση ως θριαμβευτική επιτυχία   (Φωτογραφία:  Associated Press

Ο δορυφόρος που εκτόξευσε την περασμένη εβδομάδα η Βόρειος Κορέα, αψηφώντας τις αντιδράσεις της Δύσης, περιστρέφεται ανεξέλεγκτα και δεν παρουσιάζει σημεία ζωής, αναφέρουν αστρονόμοι στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Το θετικό πάντως είναι ότι το σκάφος, σε μέγεθος πλυντηρίου, βρίσκεται σε σταθερή τροχιά και δεν θα συντριβεί σύντομα στη Γη.

Η εκτόξευση της περασμένης Τετάρτης τράβηξε την προσοχή της διεθνούς κοινότητας επειδή ο δορυφόρος τέθηκε σε τροχιά με έναν πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς, ο οποίος θα μπορούσε με μικρές τροποποιήσεις να μεταφέρει τα πυρηνικά όπλα που είναι γνωστό ότι αναπτύσσει η απομονωμένη χώρα.

«Είναι σαφές ότι το σκέλος της αποστολής που αφορά τον πύραυλο λειτούργησε πολύ καλά για τη Βόρειο Κορέα» δήλωσε στους New York Times o Τζόναθαν ΜακΝτάουελ, αστρονόμος του Χάρβαρντ που παρακολουθεί τις διεθνείς επιχειρήσεις.

«Ο πύραυλος κατέληξε στη σωστή τροχιά, ωστόσο οι ενδείξεις που έχουμε δείχνουν ότι ο δορυφόρος εμφάνισε προβλήματα είτε κατά την άνοδο είτε λίγο αργότερα» ανέφερε.

Ο δορυφόρος θα έπρεπε να διατηρεί με ακρίβεια τον προσανατολισμό του, καθώς φέρεται να είναι εξοπλισμένος με κάμερα που θα παρέμενε στραμμένη στη Γη. Στο τηλεσκόπιο όμως ο δορυφόρος φαίνεται να γίνεται περιοδικά πιο φωτεινός και μετά πιο σκοτεινός, ένδειξη ότι περιστρέφεται αδιάκοπα γύρω από τον εαυτό του, είπε ο ΜακΝτάουελ, προσθέτοντας ότι η απουσία οποιασδήποτε μετάδοσης υποδεικνύει ότι το σκάφος δεν λειτουργεί καθόλου.

Το ίδιο εκτίμησε ο Ρόμπερτ Κρίστι, Βρετανός ραδιοαστρονόμος που προσπάθησε να καταγράψει σήματα από το δορυφόρο αλλά δεν άκουσε τίποτα.

Η ανεξέλεγκτη περιστροφή δεν αναμένεται πάντως να επηρεάσει την τροχιά του δορυφόρου, ο οποίος θα κάνει χρόνια να εισέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα και να καταστραφεί κατά τη μετεωρική κάθοδο.
Newsroom ΔΟΛ

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Δίδυμα σκάφη της NASA ετοιμάζονται για βουτιά αυτοκτονίας στη Σελήνη

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Οι δορυφόροι πετούσαν για μήνες ο ένας πίσω από τον άλλο. Στο βίντεο, η τελική τους πορεία μέχρι την πρόσκρουση.   (Φωτογραφία:  NASA/JPL-Caltech)
Έχοντας ολοκληρώσει μια λεπτομερή χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου της Σελήνης, τα δίδυμα σκάφη Grail της NASA πρόκειται να αυτοκαταστραφούν προσκρούοντας σε ένα βουνό κοντά στο βόρειο πόλο του φεγγαριού. Η αυτοκτονία προγραμματίζεται για τις 00.28 ώρα Ελλάδας την Τρίτη.

Οι δύο δορυφόροι, με τις ονομασίες Ebb και Flow, έχουν σχεδόν εξαντλήσει τα καύσιμά τους και οι φθίνουσες τροχιές τους είχαν πέσει σε ύψος μόλις 23 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Σελήνης.

Από την εκτόξευσή τους τον Ιανουάριο του 2012, τα σκάφη της αποστολής Grail πετούσαν σε σχηματισμό, το ένα πίσω από το άλλο, μετρώντας αδιάκοπα τη μεταξύ τους απόσταση.

Οι ανεπαίσθητες μεταβολές στην απόσταση αυτή προκαλούνται από τοπικές ανωμαλίες στο βαρυτικό πεδίο της Σελήνης, οι οποίες αντιστοιχούν σε περιοχές χαμηλότερης ή υψηλότερης πυκνότητας.

Δείτε ακόμα:
Βαρυτικός χάρτης αποκαλύπτει το σημαδεμένο πρόσωπο του φεγγαριού
Παγκόσμιος χάρτης της βαρύτητας κάνει τη Γη να μοιάζει με πατάτα
Περιπλανώμενο ξωτικό χαρτογραφεί τη γήινη βαρύτητα

Η μελέτη της κατανομής της μάζας στη Σελήνη, εξηγεί η NASA σε ανακοίνωσή της, δίνει πληροφορίες για την εσωτερική σύσταση και δομή του δορυφόρου και αναμένεται να βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν πώς σχηματίστηκε η Γη αλλά και άλλοι βραχώδεις πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος.

Οι δύο δορυφόροι θα προσκρούσουν στην επιφάνεια με ταχύτητα 6.051 χιλιόμετρα την ώρα, ή 1,7 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.

Η πρόσκρουση δεν είναι δυνατό να καταγραφεί με τηλεσκόπια αφού το σημείο μηδέν θα βρίσκεται εκείνη την ώρα βυθισμένο στο σκοτάδι.
Newsroom ΔΟΛ

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Tο Hubble ανοίγει τα μάτια στους αρχαιότερους γνωστούς γαλαξίες


Τα χρωματιστά τετράγωνα σημειώνουν τις θέσεις των επτά αρχαίων γαλαξιών (Πηγή: NASA, ESA, R.Ellis. UDF 2012)
Τα χρωματιστά τετράγωνα σημειώνουν τις θέσεις των επτά αρχαίων γαλαξιών (Πηγή: NASA, ESA, R.Ellis. UDF 2012

Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble επτά πανάρχαιους γαλαξίες. Πρόκειται για γαλαξίες που δημιουργήθηκαν όταν το Σύμπαν βρισκόταν ακόμη στη βρεφική του ηλικία. Ενας εξ αυτών μάλιστα ίσως είναι και ο αρχαιότερος γαλαξίας που γνωρίζουμε.

Δείτε την εικόνα σε πλήρη ανάλυση

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε πριν από 13,7 δισ. έτη και για ένα διάστημα περίπου 200 εκατομμυρίων ετών η μόνη δραστηριότητα που υπήρχε ήταν η ψύξη και συνένωση των νεφών υδρογόνου που είχαν δημιουργηθεί μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Πρόκειται για μια περίοδο που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «Κοσμικό Μεσαίωνα» αφού το Σύμπαν ήταν ένας κρύος, σκοτεινός κόσμος.

Οταν οι διεργασίες στα νέφη υδρογόνου ολοκληρώθηκαν άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι γαλαξίες και να γεννιούνται τα πρώτα άστρα. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη αν υπήρξε ένα μεμονωμένο γεγονός που άναψε το φιτίλι και οδήγησε στην ταυτόχρονη γέννηση άστρων στους πρώτους γαλαξίες που είχαν δημιουργηθεί στο Σύμπαν ή ανη συγκεκριμένη διαδικασία εξελίχθηκε σε βάθος χρόνου πολλών εκατομμυρίων ετών.

Οι ερευνητές κατάφεραν με τη βοήθεια του Ηubble να φτάσουν στις εσχατιές του Σύμπαντος και να εντοπίσουν επτά γαλαξίες που οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι δημιουργήθηκαν σε ένα διάστημα 350-600 εκατομμυρίων ετών μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Ενας εξ αυτών, εκτιμάται ότι γεννήθηκε μόλις 380 εκατομμύρια έτη μετά γέννηση του Σύμπαντος. Αν η εκτίμηση επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για τον αρχαιότερο γαλαξία που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

«Η έρευνά μας δείχνει ότι δεν υπήρξε ένα μεμονωμένο γεγονός που προκάλεσε τη μαζική δημιουργία γαλαξιών και άστρων αλλά ήταν μια διαδικασία με προοδευτικό χαρακτήρα» αναφέρει ο Μπραντ Ρόμπερτσον, του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι θα επανέλθουν στις έρευνες στα βάθη του Σύμπαντος όταν τεθεί σε λειτουργία ο διάδοχος του Hubble, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb η εκτόξευση του οποίου έχει προγραμματιστεί για το 2018.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

Βήμα Science
 

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Κανονικά στην τροχιά του κινείται ο δορυφόρος που εκτόξευσε η Βόρεια Κορέα

  (Φωτογραφία:  ΑΠΕ)
Κανονικά στην τροχιά του κινείται ο δορυφόρος τον οποίο εκτόξευσε την Τετάρτη η Βόρεια Κορέα, προκαλώντας διεθνείς αντιδράσεις και προειδοποιήσεις.

«Ο δορυφόρος που τέθηκε σε τροχιά από έναν πύραυλο Unha-3, κινείται κανονικά», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας της Νότιας Κορέας, Κιμ Μιν-Σέοκ.

«Δε γνωρίζουμε ακόμα το είδος της αποστολής που έχει ο δορυφόρος αυτός. Χρειάζονται περίπου δυο εβδομάδες για να πούμε με βεβαιότητα εάν πράγματι ένας δορυφόρος λειτουργεί. Για την ώρα λειτουργεί κανονικά» τόνισε ο Νοτιοκορεάτης εκπρόσωπος.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο συνήλθε εκτάκτως την Τετάρτη και κεκλεισμένων των θυρών καταδίκασε την εκτόξευση του δορυφόρου εκφράζοντας ανησυχία γι΄αυτό που η Πιονγκγιάνγκ χαρακτήρισε «τεχνολογική πρόοδο».

Η διεθνής κοινότητα «βλέπει» πίσω από τις ανακοινώσεις της Βόρειας Κορέας συγκαλυμμένη δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου κατά παράβαση των αποφάσεων του ΟΗΕ.

«Τα μέλη του ΣΑ καταδικάζουν την εκτόξευση αυτή, η οποία αποτελεί σαφή παραβίαση των αποφάσεων 1718 και 1874 του Συμβουλίου. Τα μέλη του ΣΑ θα συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις για την κατάλληλη απάντηση» δήλωσε ο Μαροκινός πρεσβευτής Μοχάμεντ Λουλίσκι, ο οποίος προεδρεύει αυτό τον μήνα στο όργανο του ΟΗΕ.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Γιγάντιο άστρο βρέθηκε να πάσχει από χρόνιο πυρετό!

Το άστρο HR 8752 βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης (Καλλιτεχνική απεικόνιση: A.Lobel / ROB / SRON)
Το άστρο HR 8752 βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης (Καλλιτεχνική απεικόνιση: A.Lobel / ROB / SRON

Ομάδα ευρωπαίων ερευνητών δημοσίευσε τα ευρήματα από την πολυετή παρατήρηση ενός άστρου που ανήκει στην κατηγορία των «υπεργιγάντων». Πρόκειται για άστρα με διάμετρο δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου τα οποία έχουν φωτεινότητα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από το μητρικό μας άστρο.

Οι ερευνητές μελετούσαν το άστρο HR 8752 τα τελευταία 30 χρόνια και έκαναν πολύ ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις. Η πιο σημαντική είναι ότι σε αυτό διάστημα η θερμοκρασία στην επιφάνεια του άστρου έχει αυξηθεί περισσότερο από 50%.

Το άστρο

Το HR 8752 βρίσκεται σε απόσταση 11 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Κασσιόπης. Είναι ένας από τους 12 υπεργίγαντες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον γαλαξία μας. Πρόκειται για ένα άστρο 250 χιλιάδες φορές πιο λαμπρό από τον Ηλιο που ήταν γνωστό στους επιστήμονες από τα τέλη του 19ου αιώνα. Οι παρατηρήσεις που γίνονταν κατά καιρούς στο άστρο είχαν δείξει ότι στο διάστημα 1900-1980 η ατμοσφαιρική θερμοκρασία του ήταν σταθερή και κυμαινόταν γύρω στους 5 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου.

Το εξελικτικό κενό

Το 1980 το HR 8752 εισήλθε σε μια κατάσταση την οποία οι επιστήμονες ονομάζουν «Κίτρινο Εξελικτικό Κενό». Πρόκειται για ένα πολύ σύντομο χρονικά στάδιο στη ζωή ενός υπεργίγαντα κατά το οποίο η θερμοκρασία και η φωτεινότητά του μεταβάλλονται γρήγορα. Μάλιστα το HR 8752 ανήκει σε μια σπάνια υπο-ομάδα της οικογένειας των υπεργιγάντων με αποτέλεσμα και το φαινόμενο του εξελικτικού κενού στο συγκεκριμένο άστρο να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα του εξελικτικού κενού στους «συμβατικούς» υπεργίγαντες.

Οι επιστήμονες ξεκίνησαν να παρατηρούν το άστρο τη δεκαετία του 1980 και , όπως αναφέρουν σήμερα, η θερμοκρασία στην επιφάνειά του έχει αυξηθεί κατά τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου έχοντας φτάσει τους 8 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου.

«Προβληματιζόμαστε έντονα με τις τρομακτικές μεταβολές που έχουν συμβεί στο άστρο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα» αναφέρει ο Αλεξ Λομπέλ, του Βασιλικού Παρατηρητηρίου του Βελγίου (ROB) που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική διότι προσφέρει νέα στοιχεία σε ό,τι αφορά την κατανόηση των υπεργιγάντων για τους οποίους σήμερα γνωρίζουμε λίγα.

H έρευνα για το HR 8752 δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomy and Astrophysics».

Βήμα Science

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Χιονισμένο τοπίο στον Άρη δεν είναι καθόλου ειδυλλιακό

Ο χιονισμένος κρατήρας βρίσκεται στην οροσειρά στην οροσειρά Charitum Montes. Οι καφέ σχηματισμοί που διακρίνονται στη λεκάνη είναι αμμόλοφοι.
Ο χιονισμένος κρατήρας βρίσκεται στην οροσειρά στην οροσειρά Charitum Montes. Οι καφέ σχηματισμοί που διακρίνονται στη λεκάνη είναι αμμόλοφοι.
 
Το τοπίο μοιάζει σχεδόν χριστουγεννιάτικο, στην πραγματικότητα όμως θα ήταν υπερβολικά κρύο ακόμα και για τον Άη Βασίλη: το πασπαλισμένο χιόνι είναι ξηρός πάγος, δηλαδή κατεψυγμένο διοξείδιο του άνθρακα.

Η ESA, το ευρωπαϊκό αντίστοιχο της NASA, δημοσίευσε αυτή την τρισδιάστατη εικόνα του Άρη, η οποία δημιουργήθηκε από στερεοσκοπικά και τοπογραφικά δεδομένα που συνέλεξε ο δορυφόρος Mars Express στις 18 Ιουνίου, λίγο πριν από την αρχή του φθινοπώρου στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη (δείτε το ημερολόγιο των εποχών στον Άρη στο platetary.org)

Η θερμοκρασία επιφανείας στον Άρη κυμαίνεται από τους -140 βαθμούς Κελσίου στους πόλους στη διάρκεια του χειμώνα μέχρι τους +35 βαθμούς στο ισημερινό καλοκαίρι. Όπως συμβαίνει και στη Γη, οι χιονοπτώσεις είναι εποχιακό φαινόμενο.

Στον Άρη δεν υπάρχουν πάντως βροχοπτώσεις, αφού ούτε το νερό ούτε το διοξείδιο του άνθρακα μπορούν να υπάρξουν σε υγρή μορφή σε συνθήκες χαμηλής θερμοκρασίας. Αντίθετα, το CO2 εξαχνώνεται, δηλαδή μετατρέπεται απευθείας από στερεό σε αέριο.

Μεγάλες ποσότητες ξηρού πάγου καλύπτουν τους πόλους του πλανήτη και πρόσφατα η NASA ανίχνευσε ενδείξεις χιονόπτωσης στο νότιο πόλο.

H εικόνα (δείτε την σε πλήρη ανάλυση) δείχνει έναν χιονισμένο κρατήρα στην οροσειρά Charitum Montes, η οποία έχει μήκος σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα και είναι ορατή από τη Γη με ένα σχετικά ισχυρό τηλεσκόπιο.

Η οροσειρά βαφτίστηκε επίσημα από τον Έλληνα αστρονόμο Ευγένιο Μιχαήλ Αντωνιάδη (1870-1944) στο έργο του La Planète Mars που δημοσιεύτηκε το 1929.

Η περιοχή που καλύπτει η εικόνα βρίσκεται επίσης σχετικά κοντά στον Κρατήρα Γκέιλ τον οποίο εξερευνά από τον Αύγουστο το τροχοφόρο ρομπότ Curiosity της NASA.
DOL NEWSROOM
 

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Αποκαλύφθηκε το «βίαιο» παρελθόν της Σελήνης

Δημιουργήθηκε ο πιο ακριβής έως τώρα χάρτης βαρύτητας oυράνιων σωμάτων

 

Ο πιο ακριβής έως τώρα χάρτης βαρύτητας της Σελήνης από την αποστολή Grail αποκαλύπτει το βίαιο γεωλογικό παρελθόν του φεγγαριού, λόγω βομβαρδισμού από απανωτές προσκρούσεις.

Πιο αναλυτικά, δύο «δίδυμοι» δορυφόροι της NASA, στο πλαίσιο της αποστολής Grail, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, δημιούργησαν τον ακριβέστερο έως σήμερα χάρτη του πεδίου βαρύτητας του φεγγαριού και, γενικότερα, οποιουδήποτε άλλου ουράνιου σώματος. Μεταξύ άλλων, ο χάρτης αποκαλύπτει το βίαιο παρελθόν του φεγγαριού, καθώς οι απανωτές προσκρούσεις κομητών και αστεροειδών έχουν αφήσει τα ίχνη τους όχι μόνο στην επιφάνεια της Σελήνης (τους ορατούς κρατήρες), αλλά και βαθύτερα στο αόρατο εσωτερικό του φλοιού της. 

Αντίθετα με τη Γη όπου η αέναη κίνηση των τεκτονικών πλακών, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και η διάβρωση των εδαφών έχουν σβήσει τα ίχνη των αρχαίων προσκρούσεων, ιδίως κατά τη νεαρή ηλικία του πλανήτη μας, στη Σελήνη τόσο η επιφάνεια όσο και το εσωτερικό της έχουν μείνει σχεδόν ανέπαφα στο πέρασμα δισεκατομμυρίων χρόνων. Παρέχουν, έτσι, ένα γεωλογικό αρχείο των βίαιων συμβάντων του παρελθόντος, ιδίως κατά την πρώιμη φάση του ηλιακού μας συστήματος.

Οι επιστήμονες της NASA και του πανεπιστημίου ΜΙΤ παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, καθώς και σε τρεις ξεχωριστές εργασίες στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Reuters.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα που συνέλλεξαν από τον Μάρτιο οι δορυφόροι "Ebb" και "Flow" της αποστολής Grail (Gravity Recovery and Interior Laboratory), οι οποίοι από το Σεπτέμβριο του 2011 πετούν σε ύψος περίπου 55 χλμ και σε απόσταση έως 200 χλμ. μεταξύ τους, αλλά σε απόλυτο συντονισμό. Οι παραμικρές αποκλίσεις στην μεταξύ τους απόσταση -σε συνδυασμό με άλλα τοπογραφικά στοιχεία- καταγράφουν τις μεταβολές στο πεδίο βαρύτητας της Σελήνης που προκαλούνται λόγω των διαφορετικών γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών στην επιφάνεια και στο υπέδαφός της και, συνεπώς, εξαιτίας της άνισης κατανομής της μάζας.

Ο νέος χάρτης υψηλής ανάλυσης του φεγγαριού, που προκύπτει από τις μετρήσεις του Grail, δείχνει τις διακυμάνσεις της βαρύτητας που προκαλούνται είτε από τα εξογκώματα (π.χ. βουνά), είτε από τα βαθουλώματα του εδάφους (π.χ. κρατήρες), αλλά και από τις βαθύτερες γεωλογικές δομές στο εσωτερικό της Σελήνης, αποκαλύπτοντας σε όλο το μεγαλείο του πλέον τα «κατάγματα» και τα συντριπτικά πλήγματα που έχει υποστεί ο φλοιός του φεγγαριού στο παρελθόν.

Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, κάτω από τη γεμάτη κρατήρες επιφάνεια, ο φλοιός της Σελήνης είναι σχεδόν τελείως κονιορτοποιημένος (σε ποσοστό 98%) από τις πολλαπλές πτώσεις διαφόρων ουράνιων σωμάτων. Η ανακάλυψη δείχνει ότι το φεγγάρι μας και πιθανώς η ίδια η Γη, κατά το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη δημιουργία τους (σε μια εποχή που εμφανίστηκαν οι πρώτοι μικροοργανισμοί), υπέστησαν ακόμα πιο μαζική και καταστροφική επίθεση τεράστιων βράχων από το διάστημα, από ό,τι εκτιμούσαν ως τώρα οι επιστήμονες.

«Ήταν γνωστό ότι οι πλανήτες έχουν πληγεί από ισχυρές προσκρούσεις, αλλά κανείς δεν φανταζόταν ότι ο φλοιός της Σελήνης είχε υποστεί τέτοια χτυπήματα. Αποτελεί πράγματι μεγάλη έκπληξη», δήλωσε η Μαρία Ζούμπερ, καθηγήτρια γεωφυσικής του ΜΙΤ και επικεφαλής της αποστολής Grail.

Οι νέες μετρήσεις δείχνουν ότι ο σεληνιακός φλοιός έχει πάχος 34 έως 43 χιλιομέτρων και είναι κατά 10 έως 20 χλμ. πιο λεπτός από ό,τι πίστευαν έως τώρα οι γεωλόγοι. Μάλιστα κάτω από μερικές επίπεδες περιοχές, φαίνεται πως δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φλοιός, γεγονός που σημαίνει ότι εκεί ακριβώς υπάρχει ένα «παράθυρο» προς τον βαθύτερο γεωλογικό στρώμα, τον μανδύα του φεγγαριού, που βρίσκεται μεταξύ φλοιού και πυρήνα.

Ο χάρτης αποκαλύπτει ότι ο ανώτερος σεληνιακός φλοιός δεν περιλαμβάνει πολλά πυκνά πετρώματα, αλλά αποτελείται κυρίως από πορώδη υλικά, που υπέστησαν κατακερματισμό στο παρελθόν. Ανάμεσα σε αυτό το ελαφρύτερο υλικό παρατηρούνται επίσης διάσπαρτοι μεγάλοι υπόγειοι -μήκους έως 500 χιλιομέτρων- γραμμικοί «τάφροι», αποτελούμενοι από βαρύτερο και πυκνότερο υλικό, το οποίο πιθανώς προέρχεται από στερεοποιημένο μάγμα που ανήλθε υψηλότερα μετά τις προσκρούσεις.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Tο 2020 το Curiosity θα έχει παρέα!


Η διαστημική υπηρεσία NASA ανακοίνωσε σήμερα ότι θα κατασκευάσει ένα νέο ρομπότ, και θα φτιαχτεί εξ ολοκλήρου από υλικά που «περίσσεψαν» από την κατασκευή του Curiosity, του ρομποτικού οχήματος που διεξάγει έρευνες στον Άρη.

Εάν όλα πάνε καλά, το νέο όχημα θα αποσταλεί στον Κόκκινο Πλανήτη το 2020 και θα έχει ως στόχο τη συλλογή πετρωμάτων και δείγματος του εδάφους.
Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 5 Δεκεμβρίου 2012, 22:56

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Γεμάτος πάγο ο πλανήτης Ερμής, σύμφωνα με τη NASA

Κι ας είναι πιο κοντά στον Ήλιο από κάθε άλλον...

 

Τι κι αν είναι ο κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης, ο Ερμής αποδεικνύεται «παγάκι» καθώς οι επιστήμονες που συνεργάζονται με την NASA ανακάλυψαν 100 δισεκατομμύρια με ένα τρισεκατομμύριο τόνους πάγου, στον κατά τα άλλα... θερμό πλανήτη.

Ενδεικτικό της θερμότητάς του είναι το γεγονός ότι κατά τις μεσημεριανές ώρες, η θερμοκρασία στον Ερμή μπορεί να αγγίξει πάνω από 420 βαθμούς Κελσίου.

Όμως, κατά περίεργο τρόπο, στους πόλους του Ερμή, βαθειά μέσα στους κρατήρες του, όπου δεν πέφτει ποτέ το φως του Ήλιου, οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από τους -180 βαθμούς Κελσίου.

«Σε αυτά τα πλανητικά σώματα, υπάρχουν κρυφά σημεία στα οποία συμβαίνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα (σε επιστημονικό επίπεδο)» τονίζει ο David J. Lawrence, υψηλόβαθμος επιστήμονας στο τμήμα Applied Physics Laboratory του Πανεπιστημίου Johns Hopkins και συνεργάτης της NASA.

Τα ευρήματα των ειδικών παρουσιάστηκαν σε εργασίες που δημοσιέυθηκαν την Πέμπτη στον ιστότοπο journal Science.