Nέο τηλεσκόπιο επιχειρεί να λύσει το μυστήριο του ηλιακού στέμματος

Πώς γίνεται να είναι η ατμόσφαιρα του Ήλιου εκατομμύρια φορές πιο θερμή από την επιφάνεια του άστρου; Το μεγάλο μυστήριο που ταλαιπωρεί τους αστροφυσικούς εδώ και δεκαετίες ίσως τελικά λυθεί χάρη στο Iris, ένα φασματόμετρο που εκτόξευσε η NASA την Παρασκευή.

Το σκάφος εκτοξεύτηκε με πύραυλο Pegasus, ο οποίος απελευθερώθηκε από ειδικό αεροπλάνο πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό έξω από την Καλιφόρνια, ανακοίνωσε η NASA. Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόταν στη σωστή τροχιά και ετοιμαζόταν να αναπτύξει τους ηλιακούς συλλέκτες του.

Το φασματόμετρο απεικόνισης του Iris θα μελετήσει τη λεγόμενη χρωμόσφαιρα, το τμήμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου που βρίσκεται κάτω από το ηλιακό στέμμα, το στρώμα της ατμόσφαιρας που εκτείνεται εκατομμύρια χιλιόμετρα στο Διάστημα.

Κάτω από τη χρωμόσφαιρα βρίσκεται η φωτόσφαιρα, η οποία αντιστοιχεί χονδρικά στην επιφάνεια του Ήλιου και είναι ασυνήθιστα ψυχρή, με θερμοκρασία μόλις 6.000 βαθμούς Κελσίου.

Κάποιος άγνωστος ως σήμερα μηχανισμός πρέπει να μεταφέρει ενέργεια από τη φωτόσφαιρα στο στέμμα, το οποίο έχει θερμοκρασία εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου.

Η χρωμόσφαιρα (μαζί με την υποκείμενη μεταβατική ζώνη) πιστεύεται ότι παίζουν κεντρικό ρόλο σε αυτή τη μεταφορά τεράστιων ποσών ενέργειας. Η πρώτη από τις δύο εξηγήσεις που προταθεί για την τεράστια διαφορά θερμοκρασίας φωτόσφαιρας-στέμματος είναι η διάδοση κυμάτων που μεταφέρουν θερμότητα από την επιφάνεια στο στέμμα. Η δεύτερη, η οποία θεωρείται και πιο πιθανή, αφορά τη λεγόμενη μαγνητική επανασύνδεση, μια περίπλοκη διαδικασία μεταφοράς μαγνητικής ενέργειας.

Δεδομένου ότι η χρωμόσφαιρα εκπέμπει το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας της υπό τη μορφή υπεριώδους φωτός, το Iris είναι σχεδιασμένο να παρακολουθεί τον Ήλιο σε υπεριώδη μήκη κύματος.

«Το Iris θα μας δείξει τη χρωμόσφαιρα με περισσότερη λεπτομέρεια από ό,τι ήταν δυνατό στο παρελθόν» σχολίασε ο Άντριαν Ντο, αναπληρωτής επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στη NASA.

Το Iris θα λειτουργήσει συμπληρωματικά με τρεις ακόμα αποστολές που διατηρούν τα μάτια τους μονίμως στραμμένα στο μητρικό μας άστρο: το αμερικανικό SDO και το ιαπωνικό Hinode, τα οποία παρακολουθούν τη φωτόσφαιρα και το στέμμα, καθώς και το ευρω-αμερικανικό SOHO, το οποίο ειδικεύεται στη μελέτη του λεγόμενου διαστημικού καιρού.

Σε αντίθεση όμως με αυτές τις αποστολές, οι οποίες παρακολουθούν μεγάλες περιοχές του ηλιακού δίσκου, το Iris θα λειτουργεί περισσότερο ως μικροσκόπιο, καθώς θα εστιάζει σε μια περιοχή που αντιστοιχεί στο 1% του ηλιακού δίσκου και θα διακρίνει σχηματισμούς διαμέτρου μόλις 200 χιλιομέτρων.

Newsroom ΔΟΛ

Πλανήτες με τριπλό ηλιοβασίλεμα

Καλλιτεχνική άποψη της τριπλής λιακάδας στην επιφάνεια ενός από τους νέους πλανήτες (ESO/M. Kornmesser

Η διαπλανητική αγορά ακινήτων μόλις εμπλουτίστηκε με τρεις «κατοικήσιμους» πλανήτες που ανακαλύφθηκαν σε ένα ασυνήθιστο σύστημα με τρία άστρα.

Οι τρεις νέες «υπερ-Γαίες», πλανήτες με μάζα λίγο μεγαλύτερη από της Γης, ανακαλύφθηκαν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του τριπλού συστήματος Gliese 667C, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 22 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού.

Οι τρεις νέοι εξωπλανήτες περιφέρονται γύρω από ένα αμυδρό άστρο με μάζα τρεις φορές μικρότερη από του Ήλιου. Με τη σειρά του, το άστρο αυτό βρίσκεται σε τροχιά γύρω από δύο άλλα παρόμοια άστρα.

Αυτό σημαίνει ότι από την επιφάνεια των πλανητών θα μπορούσε κανείς να δει τρία αστέρια, δύο από τα οποία παραμένουν ορατά ακόμα και στη διάρκεια της νύχτας και λάμπουν περίπου με την ένταση της πανσελήνου στη Γη.

Στο σύστημα Gliese 667C είχαν ήδη εντοπιστεί τρεις μεγαλύτεροι πλανήτες, και αυτοί σε τροχιά γύρω από το ίδιο αμυδρό άστρο. Η διεθνής ερευνητική ομάδα που υπογράφει τη νέα ανακάλυψη στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics υποψιαζόταν ότι το σύστημα έκρυβε περισσότερους πλανήτες.

Οι ερευνητές επανεξέτασαν τα διαθέσιμα δεδομένα και συνέλεξαν νέα στοιχεία με το όργανο Harps, το οποίο έχει εγκατασταθεί σε ένα τηλεσκόπιο 3,6 μέτρων που διατηρεί στη Χιλή το Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο του Νότου (ESO).

Το Harps ειδικεύεται στον εντοπισμό εξωπλανητών με τη μέθοδο της γωνιακής ταχύτητας: συμπεραίνει την ύπαρξη των πλανητών από τον ασθενή κλυδωνισμό που προκαλούν οι πλανήτες αυτοί στο μητρικό τους άστρο.

Η ανάλυση επιβεβαίωσε την ύπαρξη των τριών πρώτων μεγάλων πλανητών και επέτρεψε τον εντοπισμό ακόμα τριών ή τεσσάρων.

Το σημαντικό είναι ότι, από τους έξι ή επτά πλανήτες του συστήματος, οι τρεις βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη, δηλαδή στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να είναι δυνατή η παρουσία υγρού νερού στην επιφάνειά τους.

Στο Ηλιακό Σύστημα, η κατοικήσιμη ζώνη εκτείνεται από την τροχιά της Αφροδίτης μέχρι την τροχιά του Δία. Σε μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο το νερό απλά θα έβραζε, ενώ σε μεγαλύτερη θα μπορούσε να υπάρχει μόνο ως πάγος.

Για τους υποψήφιους κατοίκους του Gliese 667C, όμως, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική: δεδομένου ότι το μητρικό άστρο είναι κρύο και αμυδρό, η κατοικήσιμη ζώνη βρίσκεται πολύ πιο κοντά του.

Και οι τρεις «κατοικήσιμοι» πλανήτες βρίσκονται πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο. Και αυτό σημαίνει ότι ένας χρόνος στους νέους αυτούς κόσμους διαρκεί από 28 έως 62 ημέρες.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η σύσταση των πλανητών και οι συνθήκες που επικρατούν στις επιφάνειές τους είναι προς το παρόν αδύνατο να εκτιμηθεί με ακρίβεια.

Οι διαπλανητικοί μεσίτες θα πρέπει επομένως να περιμένουν πριν βάλουν αγγελία.

Newsroom ΔΟΛ

Το φεγγάρι του Ποσειδώνα κάνει το γύρο του κόσμου μέσω μιας φωτογραφίας

 Και που αλλού μπορείς να απολαύσεις την πανσέληνο καλύτερα από την Ελλάδα; Πουθενά κι ας μην το παραδέχονται.

Σήμερα διαμορφώνεται η πρώτη Πανσέληνος του καλοκαιριού που θα είναι η μεγαλύτερη Πανσέληνος της χρονιάς. Το φεγγάρι πιο γεμάτο από κάθε άλλη φορά θα φαίνεται τεράστιο, καθώς θα φτάσει στο κοντινότερο σημείο προς τη γη, σε απόσταση μόλις 356.990 χιλιομέτρων. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν συμβαίνει συχνά και που θα ξανασυμβεί στις 10 Αυγούστου του 2014.

Γιατί η πανσέληνος της Κυριακής θα φαίνεται μεγαλύτερη

Στις 23 Ιουνίου η Σελήνη θα βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή της από τον Ήλιο. Επιπλέον, η θέση της κοντά στον ορίζοντα την κάνει να φαίνεται μεγαλύτερη λόγω οπτικής απάτης.   (Φωτογραφία:  Reuters

Την Κυριακή, 23 Ιουνίου, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα αρκετά ενδιαφέρον φαινόμενο, την μεγαλύτερη Πανσέληνο του έτους.

«Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν λανθασμένα ότι αυτό συμβαίνει κάθε Αύγουστο, που φυσικά δεν είναι σωστό αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα.

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα. Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Για παράδειγμα το πλησιέστερο περίγειο της Σελήνης το 2013 είναι στις 23 Ιουνίου (357.014 χιλιόμετρα), ενώ το μεγαλύτερο απόγειο ήταν στις 10 Ιουνίου (406.485 χιλιόμετρα). Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη» σημειώνει ο Διονύσης Π. Σιμόπουλος, διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου.

Η μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη (από κέντρο σε κέντρο) είναι 384.400 χλμ., ενώ στο περίγειό της βρίσκεται περίπου σε απόσταση 356.400 χλμ. και στο απόγειό της στα 406.700 χλμ. Υπάρχει δηλαδή μια διαφορά 50.000 χλμ. περίπου μεταξύ περιγείου και απόγειου. Επόμενο είναι ότι στο περίγειό της η Σελήνη φαίνεται μεγαλύτερη απ’ ότι στο απόγειο, όπως επίσης κάποιο από τα 12 περίγεια ενός έτους θα είναι το πλησιέστερο και άρα η Σελήνη θα φαίνεται ως μεγαλύτερη του έτους ιδιαίτερα μάλιστα εάν συμπέσει την ίδια ημέρα να έχουμε και Πανσέληνο, όπως συμβαίνει φέτος στις 23 Ιουνίου».

Βήμα Science

Μαγικό φεγγάρι -Την Κυριακή η μεγαλύτερη πανσέληνος του 2013

• 

Δύο εντυπωσιακά φαινόμενα που σηματοδοτούν επίσημα την έλευση του καλοκαιριού αναμένονται αυτή την εβδομάδα. Συγκεκριμένα, η Παρασκευή θα είναι ή μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, ενώ την Κυριακή θα δούμε τη μεγαλύτερη πανσέληνο του 2013.

Την Παρασκευή είναι το λεγόμενο θερινό ηλιοστάσιο, αφού στο βόρειο ημισφαίριο της Γης το καλοκαίρι (και στο νότιο ημισφαίριο ο χειμώνας) ξεκινά επίσημα στις 1:04 π.μ. την Παρασκευή, 21 Ιουνίου.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο βόρειος άξονας της Γης είναι ελαφρά στραμμένος προς τον ήλιο, έτσι ώστε το βόρειο ημισφαίριο να εκτίθεται πιο άμεσα στο ηλιακό φως και να βιώνει υψηλότερες θερμοκρασίες. Αντίθετα, οι περιοχές νότια του ισημερινού βρίσκονται μακριά από τον ήλιο, το φως του οποίου χάνεται, δημιουργώντας ψυχρότερες θερμοκρασίες.
Μάλιστα λόγω της έντονης έκθεσης του βορείου ημισφαιρίου στο Ηλιο, η πρώτη μέρα του καλοκαιριού, δηλαδή η 21η Ιουνίου, είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, αφού το ηλιακό φως διαρκεί περισσότερο από κάθε άλλη μέρα.
Παράλληλα, δύο μέρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο, τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, 23 Ιουνίου, η Σελήνη θα φτάσει επισήμως στην πλήρη φάση της και ταυτόχρονα στο πιο κοντινό της σημείο στη Γη (μόλις 356.990 χιλιόμετρα) δημιουργώντας τη μεγαλύτερη πανσέληνο του χρόνου.
Η τροχιά του φεγγαριού είναι σε σχήμα αυγού, και υπάρχουν φορές που είναι στο περίγειο, δηλαδή στη μικρότερη απόσταση της από τη Γη, ή στο απόγειο, δηλαδή στην πιο μακρινή απόσταση της από τη Γη. Εάν ωστόσο το περίγειο συμβαίνει ταυτόχρονα με την πανσέληνο, τότε στη Γη έχουμε την ευκαιρία να δούμε τη μεγαλύτερη πανσέληνο της χρονιάς.

Ποιος είναι ο τεράστιος ΚΙΝΔΥΝΟΣ για τους αστροναύτες που θα πάνε στον Άρη;

Οι αστροναύτες που θα επιχειρήσουν το πρώτο ταξίδι μετ' επιστροφής στον Άρη θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν σαφώς σοβαρότερο κίνδυνο... από την αναπόφευκτη βαρεμάρα του πολύμηνου ταξιδιού, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα: τη διαστημική ακτινοβολία. Η διαστημική ακτινοβολία αποτελεί πολύ πιο σοβαρό κίνδυνο, από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως τώρα. Οι ερευνητές του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Κολοράντο, με επικεφαλής τον Κάρι Ζάιτλιν εξέτασαν στοιχεία που για πρώτη φορά συνέλλεξε το ρομποτικό ρόβερ Curiosity, αναφορικά με τα υψηλής ενέργειας κοσμικά σωματίδια που το «βομβάρδιζαν», όσο κράτησε το οκτάμηνο ταξίδι του από τη Γη έως τον «κόκκινο» πλανήτη.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι αστροναύτες θα λάβουν μια πολύ μεγάλη δόση επιβλαβούς -και δυνητικά καρκινογόνου- ακτινοβολίας μέχρι να φτάσουν στον Άρη και άλλη τόση κατά την επιστροφή τους, αλλά και κατά την παραμονή τους.

Το Curiosity, που έφθασε στον Αρη πέρυσι τον Αύγουστο, έκανε το ταξίδι των 560 εκατ. χιλιομέτρων σε 253 μέρες. Αν οι αστροναύτες χρειαστούν 360 μέρες για να πάνε στον Άρη και να γυρίσουν, θα δεχτούν το 60% της μέγιστης ακτινοβολίας για όλη του τη ζωή που μπορεί να δεχτεί ένας επαγγελματίας αστροναύτης (800 έως 1.200 mSv), η οποία ισοδυναμεί με αύξηση 3% έως 5% του κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου.

Η δόση αυτή, αν υπολογιστεί και η έξτρα ακτινοβολία που θα δεχτούν οι τολμηροί αστροναύτες όσο κινούνται στην επιφάνεια του πλανήτη, αναμένεται να υπερβεί τα ανεκτά όρια ασφαλείας για τις ακτινοβολίες. Έτσι, οι πιθανότητες εμφάνισης θανατηφόρου καρκίνου πλέον θα ξεπεράσουν το ανώτατο όριο που σήμερα θεωρείται αποδεκτό. Ένας αστροναύτης που ζει επί έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δέχεται δόση περίπου 100 mSv (συγκριτικά, μια ακτινογραφία κοιλίας εκπέμπει περίπου 10 mSv).

Η διαπίστωση αυτή δημιουργεί την υποχρέωση στους μηχανικούς να επενδύσουν το διαστημικό σκάφος μιας μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής με έξτρα «ασπίδες» κατά της ακτινοβολίας, όμως θεωρείται δεδομένο ότι ακόμα αυτές δεν θα κρατήσουν μακριά μερικά από τα πιο επικίνδυνα σωματίδια. Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, αν ήταν δυνατό να συντομευθεί το ταξίδι για τον Αρη, αλλά αυτό είναι αδύνατο με την υπάρχουσα τεχνολογία. Σε εξέλιξη βρίσκεται πάντως ο σχεδιασμός νέου τύπου μηχανών προώθησης των πυραύλων, που ίσως στο μέλλον μειώσουν σε μερικές εβδομάδες τη διάρκεια του ταξιδιού.

Η ακτινοβολία του διαστήματος περιλαμβάνει δύο βασικές κατηγορίες. Τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος μας και όσα έρχονται από άλλες γαλαξιακές πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος, όπως οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) και οι μαύρες τρύπες. Η δεύτερη αυτή κατηυγορία των γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων (σωματίδίων) έχουν υψηλότερη ενέργεια και συνεπώς είναι πιο επικίνδυνες για να προκαλέσουν μεταλλάξεις στο γενετικό υλικό (DNA) μέσα στα κύτταρα των έμβιων οργανισμών. Στη Γη οι άνθρωποι και τα ζώα προστατεύονται αρκετά από την πυκνή ατμόσφαιρα και το γήινο μαγνητικό πεδίο.

ΠΗΓΗ: ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ

Πώς ήρθαν οι ήπειροι στη σημερινή μορφή και πώς θα είναι σε 100 εκατομμύρια χρόνια (Βίντεο)

Χρησιμοποιώντας παλαιογεωγραφικές εικόνες της ιστορίας της Γης, ένα εντυπωσιακό βίντεο παρουσιάζει την εξέλιξη του πλανήτη τα τελευταία 600 εκατομμύρια χρόνια... ενώ μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πως θα διαμορφωθεί ο κόσμος μέσα στα επόμενα 100 εκατομμύρια χρόνια. Όπως θα διαπιστώσετε, το πιθανό μέλλον δεν θυμίζει σε τίποτα τον σημερινό χάρτη.

Βότσαλα στον Άρη ό,τι απέμεινε από ένα αρχαίο ρυάκι

Βότσαλα. άμμος και ιζήματα ανακαλύφθηκαν στο σημείο «Hootah» κοντά στον Κρατήρα Γκέιλ   

Είναι πιθανότατα το πιο σημαντικό εύρημα του Curiosity στους εννέα μήνες που βρίσκεται στον Άρη. Μέχρι σήμερα είχαν εντοπιστεί ισχυρές ενδείξεις της παρουσίας νερού στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Αυτή τη φορά φαίνεται ότι ο ρομποτικός εξερευνητής βρήκε την πρώτη απόδειξη. Εντόπισε εκατοντάδες στρογγυλεμένα βότσαλα η ύπαρξη των οποίων, σύμφωνα με τους ειδικούς, εξηγείται μόνο με την παρουσία νερού.

Υδάτινη γλυπτική

Το Curiosity εντόπισε περισσότερα από 500 στρογγυλεμένα βότσαλα σε ένα σημείο του κρατήρα Γκέιλ στον οποίο βρίσκεται. Το σημείο ονομάζεται Hottah και πιστεύεται τώρα ότι ήταν κάποτε πυθμένας σε ένα ρυάκι. Η κάμερα Mastcam του ρομπότ έστειλε στη Γη εικόνες από τα βότσαλα που μελετήθηκαν από ομάδα επιστημόνων στην οποία συμμετείχαν οι υπεύθυνοι λειτουργίας της κάμερας και ειδικοί του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ στη Κοπεγχάγη.

Όταν οι πέτρες είναι εκτεθειμένες στον αέρα και διαβρώνονται από αυτόν, αποκτούν γωνίες και ανώμαλη επιφάνεια, ενώ όσες βρίσκονται μέσα σε τρεχούμενο νερό, διαβρώνονται διαφορετικά και τελικά γίνονται λείες και στρογγυλεμένες. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα βότσαλα που εντόπισε το Curiosity είναι έργο του νερού που κυλούσε στην επιφάνεια του Άρη. Εκτιμούν ότι το ρυάκι το οποίο «σμίλεψε» τα βότσαλα είχε βάθος που μπορεί να έφτανε και το ένα μέτρο ενώ το νερό κυλούσε με ταχύτητα περίπου ένα μέτρο ανά δευτερόλεπτο.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Η ζωή

Όπως είναι ευνόητο η επιβεβαίωση της παρουσίας νερού στην επιφάνεια του Άρη αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες να είχαν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Επιπλέον η ανακάλυψη του Curiosity δικαιώνει τους επιτελείς της αποστολής που επέλεξαν τον κρατήρα Γκέιλ ως τόπο εξερεύνησης αφού επιβεβαιώνονται τα στοιχεία που μαρτυρούσαν ότι υπήρχε εκεί κάποτε νερό και ότι αποτελεί ιδανικό σημείο για αναζήτηση ζωής.

Βήμα Science

Aστεροειδής και το φεγγάρι του περνούν από τη Γη σε ζωντανή μετάδοση

Live broadcasting by Ustream

Το «φεγγάρι» του αστεροειδή διακρίνεται ως λευκή κουκίδα. Το βίντεο συνοψίζει παρατηρήσεις δύο ωρών στις 30 Μαΐου. Για τη ζωντανή μετάδοση δείτε πιο κάτω σε αυτή τη σελίδα (Εικόνα, βίντεο: NASA/JPL

Ένας διαστημικός βράχος περίπου εννέα φορές μεγαλύτερος από το κρουαζιερόπλοιο Queen Elizabeth II, o οποίος μάλιστα διαπιστώθηκε ότι διαθέτει το δικό του φεγγάρι, πέρασε σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Γη στις 23.59 το βράδυ της Παρασκευής.

Παρακολουθήστε ζωντανά τη μετάδοση της NASA λίγο πιο κάτω σε αυτή τη σελίδα.

Ο αστεροειδής 1998 QE2 πέρασε εκείνη τη στιγμή από απόσταση 5,8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, βρέθηκε δηλαδή περίπου 15 φορές πιο μακριά από ό,τι η Σελήνη.

Ο βράχος είναι αρκετά μεγάλος, με διάμετρο γύρω στα 2,7 χιλιόμετρα, βρέθηκε όμως υπερβολικά μακριά για να γίνει ορατός με οπτικά τηλεσκόπια -η NASA τον παρακολουθεί με επίγεια ραντάρ στην Καλιφόρνια και το Πουέρτο Ρίκο.

Το πέρασμα μεταδόθηκε στο παρακάτω παράθυρο μέσω του NASA TV.
O δορυφόρος του αστεροειδή Qe2 1998, με διάμετρο γύρω στα 600 μέτρα, ανακαλύφθηκε στις εικόνες των ραντάρ μόλις την περασμένη Τετάρτη.

Όπως επισημαίνει η ΝASA, περίπου το 16% των αστεροειδών με διάμετρο άνω των 200 μέτρων ανήκουν σε δυαδικά συστήματα, βρίσκονται δηλαδή σε τροχιά γύρω από έναν άλλο αστεροειδή.

Τα ραντάρ αποκάλυψαν επίσης σκοτεινές περιοχές που υποδηλώνουν ότι η επιφάνεια του QE2 1998 είναι γεμάτη μεγάλες κοιλότητες.

Το παρακάτω βίντεο της NASA εξηγεί πώς τα επίγεια ραντάρ μπορούν να προσδιορίζουν τα χαρακτηριστικά αστεροειδών που δεν διακρίνονται με επίγεια τηλεσκόπια:



Ο QE2 1998 δεν θα περάσει ξανά τόσο κοντά από τη Γη για τους επόμενους δύο αιώνες.

Λόγω του δυνητικού κινδύνου πρόσκρουσης διαστημικών βράχων στη Γη, η NASA παρακολουθεί τα λεγόμενα «κοντικά στη Γη αντικείμενα» ή NEO,  αστεροειδείς που βρίσκονται έξω από την Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, και ακολουθούν τροχιές που διασταυρώνονται με την τροχιά της Γης.

To 2016 η NASA θα εκτοξεύσει την αποστολή OSIRIS-REx, τη οποία έχει στόχο την λήψη δειγμάτων από τον αστεροειδή 1999 RQ36 και την μεταφορά τους στη Γη για μελέτη.

Αργότερα, γύρω στο 2019, ένα διαφορετικό σκάφος της NASA θα αναχωρήσει με αποστολή να συλλάβει έναν μικρό αστεροειδή και να τον μεταφέρει κοντά στη Σελήνη, προκειμένου να τον επισκεφθούν αστροναύτες.

Newsroom ΔΟΛ