Η NASA πανηγυρίζει: Υγρό νερό σχηματίζει ρυάκια στον Άρη

Σκουρόχρωμμες γραμμές μήκους 100 μέτρων διακρίνονται σε πλαγιές του κρατήρα Χέιλ (ψευδοχρωματική εικόνα)   (Φωτογραφία:  NASA/JPL )Σε μια πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου το απόγευμα της Δευτέρας, η NASA παρουσίασε τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις για την εποχική ροή υγρού νερού στον Άρη -μια ανακάλυψη που αναπτερώνει τις ελπίδες για ανακάλυψη μικροβιακής ζωής.

Μακρόστενοι σκούροι σχηματισμοί που διακρίνονται το καλοκαίρι σε αρειανές πλαγιές σχηματίζονται όντως από τη ροή αλμυρού νερού, αναφέρουν ερευνητές της NASA στην επιθεώρηση Nature Geoscience.
Επικεφαλής της μελέτης, η οποία θα παρουσιαστεί και στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης, είναι ο υποψήφιος διδάκτορας Λουχέντρα Όγια.
Η ομάδα του είχε δημοσιεύσει ανάλογες ενδείξεις στο κορυφαίο περιοδικό Science το 2011.


Αυλάκια πλάτους από ένα έως δέκα μέτρα σε μια κεκλιμένη περιοχή της αρειανής κοιλάδας «Ελλάδα» (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)

Μέχρι σήμερα, νερό είχε ανακαλυφθεί στον Άρη μόνο υπό μορφή πάγου στο υπέδαφος και στους πόλους.

Σύμπτωση ή όχι, η NASA επιβεβαιώνει την ανακάλυψη λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της ταινίας Η Διάσωση (The Martian), με θέμα την περιπέτεια ενός αστροναύτη που καλείται να επιβιώσει μόνος στον Άρη.

Ταπείνωση του σημείου τήξης

Πώς γίνεται όμως να υπάρχει υγρό νερό στον κόκκινο πλανήτη, δεδομένου ότι η ατμόσφαιρα είναι τόσο αραιή και η θερμοκρασία βρίσκεται συνήθως δεκάδες βαθμούς κάτω από το μηδέν;

Σε αυτές τις συνθήκες, το νερό είτε μετατρέπεται ακαριαία σε πάγο είτε εξαχνώνεται -μετατρέπεται απευθείας από υγρό σε αέριο.


Τρισδιάστατη απεικόνιση δίχνει μακρόστενους σκούρους σχηματισμούς στον κρατήρα Χέιλ. Πρόκειται πιθανότατα για ρυάκια σε μήκος ποδοσφαιρικού γηπέδου.

Η απάντηση βρίσκεται στις πλούσιες αποθέσεις αλάτων που διέκρινε ο MRO, ένας δορυφόρος της NASA που λειτουργεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη από το 2006.

Τα άλατα, εξηγούν οι ερευνητές, μειώνουν το σημείο τήξης του νερού έως και κατά 80 βαθμούς Κελσίου, επιτρέποντάς του να παραμένει στην υγρή φάση. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στη Γη, όταν το πασπάλισμα αλατιού στους δρόμους επιταχύνει το λιώσιμο του χιονιού.


Οι ίδιες χαρακτηριστικές γραμμές διακρίνονται κάθετα στην πλαγιά του κρατήρα Γκάριν (NASA/JPL/University of Arizona)

Το φασματόμετρο του MRO ανίχνευσε ένυδρα υπερχλωριώδη άλατα -άλατα που προσελκύουν γύρω τους μόρια νερού- μόνο στη διάρκεια του αρειανού καλοκαιριού, όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει μέχρι τους -23 βαθμούς Κελσίου.

«Βρήκαμε ένυδρα άλατα μόνο όταν οι εποχικοί σχηματισμοί έφταναν στο μέγιστο, κάτι που υποδηλώνει ότι η πηγή της ενυδάτωσης είναι είτε οι ίδιες οι σκούρες λωρίδες, είτε η διαδικασία που οδηγεί το σχηματισμό τους» εξήγησε ο Όγια από τα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον.

Παραμένει βέβαια ασαφές από πού πηγάζει αυτό το εξαιρετικά αλμυρό νερό -τα άλατα είναι υγροσκοπικά και δεν αποκλείεται να «τραβούν» την υγρασία από βάθος δεκάδων μέτρων στο υπέδαφος. Εναλλακτικά, το νερό μπορεί να σχηματίζεται από τη συμπύκνωση υδρατμών στην ατμόσφαιρα.

Ρυάκια ζωής

Οι νέες «ισχυρές ενδείξεις» για εποχικά ρυάκια νερού έχουν σημασία για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, οι οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τους υδάτινους πόρους του πλανήτη για ύδρευση και παραγωγή καύσιμου υδρογόνου.

Ταυτόχρονα, τα ευρήματα αναπτερώνουν τις ελπίδες για ανακάλυψη μικροβιακής ζωής -κάτι που, όπως επισήμαναν οι ερευνητές, θα πρέπει να διερευνηθεί με μελλοντικές αποστολές.

Σήμερα, ολόκληρος ο Άρης είναι μια παγωμένη, άνυδρη έρημος, εκτεθειμένη στην φονική ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία.

Ωστόσο οι τελευταίες ρομποτικές αποστολές της NASA έχουν επιβεβαιώσει ότι, πριν από περίπου  τρία δισεκατομμύρια χρόνια, ο Άρης διέθετε λίμνες και ωκεανούς.

Στη Γη, όμως, η ζωή εμφανίστηκε πριν από τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, αρκετά πριν από την οριστική ερημοποίηση του Άρη. Και αυτό σημαίνει ότι παρόμοιες μικροβιακές μορφές ζωής μπορεί να είχαν προλάβει να εξελιχθούν και στον γειτονικό μας κόσμο.

Όπως σχολίασε ο Τζον Γκράνσφελντ, υποδιοικητής της NASA, τα τελευταία ευρήματα «υποδεικνύουν ότι η ύπαρξη ζωής στον Άρη είναι πιθανή».

Πιο σαφής εικόνα θα μπορούσε να προκύψει από τη χημική ανάλυση του αρειανού νερού.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Βρήκαν ίχνη ζωής στον Άρη;

Λίγες ώρες πριν από την πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου της NASA, με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο «Λύθηκε το μυστήριο του Άρη», οι εικασίες για το περιεχόμενο των επιστημονικών ανακοινώσεων οργιάζουν. Μια από αυτές, κάθε άλλο παρά αβάσιμη, δίνει έμφαση στη σύνθεση του επιστημονικού πάνελ… Η αποκάλυψη θα γίνει σε μια ειδική συνέντευξη Τύπου, στις 18:00 της Δευτέρας, που θα μεταδοθεί ζωντανά σε όλο τον πλανήτη μέσω διαδικτύου. Στο χώρο θα βρίσκονται δημοσιογράφοι, ενώ οι πολίτες θα μπορούν να κάνουν ερωτήσεις χρησιμοποιώντας το hashtag #AskNasa στο Twitter.



Όπως αναφέρει η «Daily Mail», μεταξύ των ομιλητών θα βρίσκεται ο Lujendra Ojha, μεταπτυχιακού φοιτητή του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Γεωργίας των ΗΠΑ. Στο βιογραφικό του ξεχωρίζει η τυχαία ανακάλυψη της πρώτης σημαντικής ένδειξης ότι στον Άρη υπάρχει νερό και μάλιστα τρεχούμενο!

Η εν λόγω ανακάλυψη έγινε το 2011, πριν ο Ojha πάρει το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας. Μελετώντας φωτογραφίες της επιφάνειας του κόκκινου πλανήτη και αφαιρώντας τις φωτοσκιάσεις, ο φοιτητής εντόπισε δακτυλοειδή σημάδια στα κανάλια που τον διατρέχουν.

Τα εν λόγω σημάδια φαίνονταν όχι απλώς να κινούνται, αλλά και να ακολουθούν το μοτίβο της κίνησης του νερού.

Έκτοτε ο Lujendra Ojha αφοσιώθηκε στην έρευνα για τα κανάλια του Άρη, προσπαθώντας να αποδείξει ότι τα σημάδια επάνω τους δημιουργούνταν όντως από τρεχούμενο νερό.







Μεταγενέστερες παρατηρήσεις σε άλλες πλην παρόμοιες τοποθεσίες του πλανήτη αποκάλυψαν ότι τα ίδια σημάδια μοιάζουν να αναδύονται τις θερμότερες περιόδους και να κοπάζουν τις ψυχρότερες.

Εφόσον οι επιστήμονες έχουν ξεκάθαρες αποδείξεις για την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στον Άρη, πρόκειται για μείζονος σημασίας ανακάλυψη, καθώς το τρεχούμενο νερό παραμένει η καλύτερη ένδειξη ότι κάποτε υπήρχε ζωή, ή μπορεί να υπάρξει μελλοντικά, πέρα από τη Γη.



Βέβαια, τα ίχνη νερού στον Άρη δεν είναι κάτι καινούριο – ο πάγος στους πόλους του, για παράδειγμα, έχει ανακαλυφθεί εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Ωστόσο, λόγω της χαμηλής βαρύτητας και της λεπτής ατμόσφαιρας, οι επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το νερό ως επί το πλείστον εξατμιζόταν, αντί να κυλά στην επιφάνεια, όπως συμβαίνει στον γαλάζιο πλανήτη μας.

Αδιάσειστες αποδείξεις, λοιπόν, για την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή σε άλλον πλανήτη θα αποτελούσαν την πρώτη αυτού του είδους ανακάλυψη.

Ή μήπως η αυριανή αποκάλυψη ξεπεράσει ακόμα και τις παραπάνω προσδοκίες;...

Με πληροφορίες από Daily Mail & zougla.gr

Ολική έκλειψη υπερπανσελήνου ξημερώματα Δευτέρας. Αν τη χάσεις, ξανά το 2033!

Ενα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, που για τελευταία φορά είχε συμβεί το 1982 και δεν θα επαναληφθεί πριν το 2033, θα έχουν την ευκαιρία να δουν στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες όσοι... βάλουν νωρίς το ξυπνητήρι τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Σεπτεμβρίου.

Θα παρατηρήσουν μια ολική έκλειψη υπερπανσελήνου, δηλαδή της απόκρυψης του δίσκου της Σελήνης στο μεγαλύτερο δυνατό μέγεθός του. Στη χώρα μας το φαινόμενο θα φθάσει στο μέγιστο σημείο του περίπου στις έξι παρά δέκα το πρωί.
Υπερπανσέληνος συμβαίνει, όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειο, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο της από τη Γη, με αποτέλεσμα η διάμετρος του φεγγαριού να φαίνεται μεγαλύτερη. Η έκλειψη -εφόσον το επιτρέπουν οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες- θα είναι ορατή από την Ευρώπη, την Αφρική, την Αμερική και τη δυτική Ασία.
Κάτι ανάλογο -συνδυασμός ολικής έκλειψης και υπερπανσελήνου- είχε συμβεί μόνο πέντε φορές μετά το 1900: το 1910, το 1928, το 1946 και για τελευταία φορά το 1982, ενώ δεν θα ξανασυμβεί πριν από το 2033, σύμφωνα με τη NASA.
Η ολική φάση της έκλειψης θα είναι ορατή σχεδόν στο σύνολο της χώρας μας. Οι ακριβείς χρόνοι του φαινομένου στην Ελλάδα θα έχουν ως εξής:

• Έναρξη έκλειψης παρασκιάς: 3:11 πμ
• Έναρξη μερικής έκλειψης: 4:07 πμ
• Έναρξη ολικότητας: 5:11 πμ
• Μέγιστο έκλειψης: 5:47 πμ
• Τέλος ολικότητας: 6:23 πμ
• Τέλος μερικής έκλειψης 7:27 πμ
• Τέλος έκλειψης παρασκιάς 8:22 πμ (η Σελήνη θα έχει ήδη δύσει).

Από τις 03:00 και μετά μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά το φαινόμενο από την κάμερα της NASA εδώ.
Η έκλειψη της 28ης Σεπτεμβρίου είναι η τέταρτη και τελευταία ολική σεληνιακή έκλειψη της τελευταίας διετίας. Οι προηγούμενες ολικές εκλείψεις έλαβαν χώρα στις 15 Απριλίου 2014, στις 8 Οκτωβρίου 2014 και στις 4 Απριλίου 2015.
Κατά την έκλειψη της Δευτέρας, το φεγγάρι θα φαίνεται κατά 14% μεγαλύτερο και κατά 30% φωτεινότερο από ό,τι στην προηγούμενη φετινή. Παρά την ολική έκλειψη, το φεγγάρι δεν θα γίνει τελείως σκοτεινό, αλλά θα πάρει μια κοκκινωπή απόχρωση, γι' αυτό πολλοί το ονομάζουν «Ματωμένη Σελήνη». Καθόλου παράξενο που με αυτό το φαινόμενο κατά καιρούς έχουν συνδεθεί διάφοροι -αβάσιμοι ασφαλώς- φόβοι για το επερχόμενο τέλος του κόσμου.

Ερείπια-μυστήριο στον Άρη

Ο κυνηγός UFO (UFO hunter) του «YouTube» που αυτοαποκαλείται κ. Αίνιγμα (Mr. Enigma), υποστηρίζει ότι έχει εντοπίσει σχηματισμό βράχων στον Άρη που «έχει πολλές ομοιότητες με ένα από τα πιο γνωστά μυστήρια κτίσματα, το αρχαίο αγγλικό μνημείο, γνωστό ως Stonehenge».

«Θα μπορούσε εκείνος που οικοδόμησε το Stonehenge να έχει επισκεφθεί τον Άρη και να έχει ανοικοδομήσει το ίδιο κτίσμα και εκεί;»»Αν συγκρίνουμε τους δύο σχηματισμούς δεν είναι ακριβώς ίδιοι, αλλά παρουσιάζουν ομοιότητες», υποστηρίζει ο Mr. Enigma σχολιάζοντας το βίντεο. «Πάντως εκείνο που έχω να πω είναι πως υπάρχει όντως κάτι παράξενο στην περιοχή αυτή και ο σχηματισμός μοιάζει με τις αρχαίες ογκώδεις πέτρες του Stonehenge».

Συνεχίζοντας, ο «UFO hunter» προσθέτει:

«Θα μπορούσε εκείνος που οικοδόμησε το Stonehenge να έχει επισκεφθεί τον Άρη και να έχει ανοικοδομήσει το ίδιο κτίσμα και εκεί; Ή μήπως είχαμε κάποιους επισκέπτες από τον Άρη που μας δίδαξαν πώς να το κατασκευάσουμε κι εδώ όπως εκεί;».

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το Stonehenge, τα αρχαία ερείπια που αποτελούν περί τις 100 ογκώδεις πέτρες σε κυκλικό σχήμα, έχει ανεγερθεί πριν περίπου 5.000 χρόνια. Υποστηρίζουν ακόμη πως η κατασκευή του διήρκεσε 1.500 χρόνια. Κάποτε η περιοχή χρησιμοποιούνταν για την ταφή νεκρών.

Τον περασμένο Μάιο, επιστήμονες από την ομάδα «OSIRIS Rosetta» ανακάλυψαν μια ασυνήθιστη σύνθεση βράχων στην περιοχή «Aker», που παράπεμπαν στον σχηματισμό των βράχων του Stonehenge στη Γη.

Επίσης ο δορυφόρος της ΝΑSΑ «Περίεργος Άρης» (NASA Curiosity Mars) είχε καταγράψει τον ίδιο περίεργο σχηματισμό στο έδαφος του Άρη. Ωστόσο, Αμερικανοί αξιωματούχοι δεν έχουν προβεί σε κάποιο σχόλιο για τις εικόνες αυτές.

Λίγα λόγια για το Stonehenge

To Stonehenge είναι νεολιθικό-μεγαλιθικό μνημείο του οποίου η διαμόρφωση συνεχίστηκε ως την Εποχή του Χαλκού, κοντά στο Έιμσμπερι (Amesbury) της Αγγλίας στην κομητεία του Γουΐλτσιρ (Wiltshire), περίπου 13 χλμ βορειοδυτικά του Σώλσμπερι.

Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις πλέον αποδεκτές αρχαιολογικές εκτιμήσεις ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ.. Το αρχαιότερο κυκλικό ανάχωμα και η περιφερειακή τάφρος, που ανήκουν σε πρωιμότερη φάση του μνημείου, χρονολογήθηκαν προσφάτως περί το 3100 π.Χ.

Το όνομα Stonehenge προέρχεται από τις αρχαίες αγγλικές λέξεις «Stanhen gist», που σημαίνουν «κρεμαστοί λίθοι» και έδωσαν το όνομά τους σε μια ολόκληρη κατηγορία μνημείων γνωστών ως henge(s), δηλαδή κυκλικές ή οβάλ σχήματος περιοχές με διακριτά χαρακτηριστικά τους το κυκλικό ανάχωμα και την τάφρο που το περιβάλλει. Οι αρχαιολόγοι καθορίζουν τα henge(s) ως εκχωματώσεις που συνίστανται από ένα κυκλικό έγκλεισμα, περιβεβλημένο με κρηπιδωμένη κυκλική τάφρο.

Όπως συμβαίνει συχνά με την αρχαιολογική ορολογία, η λέξη είναι δανεική από τους παλιούς αρχαιοδίφες. Όμως, ο όρος «henge» δεν είναι και ο καταλληλότερος για την περιγραφή του Stonehenge, στην περίπτωση του οποίου το κρηπίδωμα βρίσκεται εσωτερικά της τάφρου.

Παρ' όλο που το Stonehenge ως μνημείο είναι σύγχρονο άλλων τυπικότερων, το σύνολό του δεν είναι δυνατόν να καταχωρηθεί σε κάποια κατηγορία. Μορφολογικά έχει μακρινή μόνον συγγένεια με τους υπόλοιπους λίθινους κύκλους των Βρετανικών νήσων, όπως ο κύκλος του Μπρόντγκαρ (Ring of Brodgar), για παράδειγμα, ενώ τα περίφημα τρίλιθά του το καθιστούν μοναδικό. Το Stonehenge και ο περιβάλλων χώρος του προστέθηκαν στον κατάλογο της UNESCO για την Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά το 1986.




Δείτε το δημοσίευμα του ρωσικού πρακτορείου RT για το «Stonehenge του Άρη»:



Πληροφορίες από RT.com και Βικιπαίδεια

Μοναδικό βίντεο εξωπλανήτη να γυροφέρνει το άστρο του

Η εικόνα του άστρου έχει καλυφθεί με έναν μαύρο κύκλο προκειμένου να αναδειχθεί το αμυδρό φως του πλανήτη δεξιά (M. Millar-Blanchaer, University of Toronto; R. Marchis

Από τους εκατοντάδες εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, ελάχιστοι έχουν γίνει άμεσα ορατοί. Ο μακρινός πλανήτης «β Pic β» διαφέρει, αφού έδωσε την ευκαιρία στους αστρονόμους να παρακολουθήσουν την περιφορά γύρω από το μητρικό του άστρου.

Το σπάνιο βίντεο εστιάζει στο σύστημα του βήτα Οκρίβαντα (β Pictoris), ένα φωτεινό, νεαρό άστρο στο νότιο αστερισμό του Οκρίβαντα, το οποίο απέχει από τη Γη 60 έτη φωτός. Περικυκλωμένο από κομμήτες και έναν γιγάντιο δίσκο αερίων και σκόνης, το βήτα του Οκρίβαντα εξάπτει την περιέργεια των αστρονόμων, καθώς τους δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα αρχικά στάδια του σχηματισμού ενός νέου πλανητικού συστήματος.

Το παραπάνω βίντεο σε animated GIF (Πηγή: M. Millar-Blanchaer, University of Toronto; R. Marchis (SETI Institute)

Οι τελευταίες παρατηρήσεις δείχνουν τον β Pic b, έναν αέριο πλανήτη με μάζα 12 φορές μεγαλύτερη από του Δία. Χάρη στο μεγάλο μέγεθος και τη σχετικά μικρή απόστασή του από τη Γη, o β Pic b είναι ένας από τους ελάχιστους πλανήτες που έχουν γίνει άμεσα ορατοί με τηλεσκόπια.

Ο εξωπλανήτης χρειάζεται 22 γήινα χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από το μητρικό του άστρο. Μια μεγάλη ευκαιρία ήρθε το 2013, όταν ο β Pic b βρέθηκε στην ιδανική θέση για παρατηρήσεις.


Το προηγμένο όργανο GPI (Gemini Planet Imager), το οποίο έχει εγκατασταθεί ειδικά για την παρατήρηση εξωπλανητών στο τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή, παρακολούθησε το στόχο για διάστημα 1,5 έτους, μέχρι τον Απρίλιο του 2015. Η συρραφή των εικόνων δείχνει τον πλανήτη να διανύει μια σχετικά μικρή απόσταση καθώς γυροφέρνει το βήτα του Οκρίβαντα.

«Οι εικόνες αυτές αντιστοιχούν στις ακριβέστερες μετρήσεις της θέσης του πλανήτη που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα» καμαρώνει ο Μάξουελ Μίλαρ-Μπλανσέρ του Πανεπιστημίου του Τορόντο, πρώτος συγγραφέας της μελέτης στο έγκριτο Astrophysical Journal.

IN.GR - ΔΟΛ

Τεράστιος υπόγειος ωκεανός στον δορυφόρο Εγκέλαδο του Κρόνου!

Ένας τεράστιος ωκεανός, πιθανώς φιλόξενος για ζωή, βρίσκεται κάτω από την παγωμένη κρούστα του γεωλογικά ενεργού δορυφόρου Εγκέλαδου του Κρόνου, σύμφωνα με τη μελέτη νέων στοιχείων που συνέλεξε η αποστολή «Κασίνι».

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ Τόμας του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό διαστήματος "Icarus", εκτιμούν ότι το ελαφρό «τραμπάλισμα» του Εγκέλαδου, καθώς περιφέρεται γύρω από τον μητρικό πλανήτη του Κρόνο, δεν μπορεί να εξηγηθεί βαρυτικά παρά μόνο με την παρουσία ενός ωκεανού τεραστίων διαστάσεων.

Οι υδρατμοί, τα σωματίδια πάγου και τα απλά οργανικά μόρια που το «Κασίνι» έχει παρατηρήσει από το 2005 να βγαίνουν από ρωγμές κοντά στο νότιο πόλο του δορυφόρου, πιθανότατα τροφοδοτούνται συνεχώς από αυτό το τεράστιο «ρεζερβουάρ» νερού σε υγρή μορφή.

Η μελέτη προηγούμενων στοιχείων του «Κασίνι» το 2014 είχε δώσει ενδείξεις για την παρουσία ενός μικρότερου υπόγειου ωκεανού. Αλλά η νέα ανάλυση των πιο σύγχρονων δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο ωκεανός ουσιαστικά είναι παγκόσμιος, δηλαδή καλύπτει όλο τον δορυφόρο κάτω από την παγωμένη επιφάνειά του. Οι γεωλογικοί μηχανισμοί που εμπόδισαν όλο αυτό το νερό να παγώσει, παραμένουν άγνωστοι προς το παρόν.
Η αποστολή «Cassini-Huygens», που εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του από το 2004, είναι ένα κοινό εγχείρημα της Αμερικανικής (NASΑ) και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA).

Το σκάφος θα κάνει ένα κοντινό πέρασμα από τον Εγκέλαδο στις 28 Οκτωβρίου, σε ύψος μόλις 49 χιλιομέτρων από την επιφάνειά του.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Δορυφόρος βλέπει την ίδια έκλειψη ξανά και ξανά

Σχεδιασμένος να κρατά το βλέμμα του καρφωμένο στον Ήλιο, ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Proba-2 κάνει το γύρο της Γης 14,5 φορές την ημέρα. Είχε έτσι την σπάνια τύχη να καταγράψει τρεις φορές την ίδια έκλειψη Ηλίου που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να δει στις 13 Σεπτεμβρίου.

Στο βίντεο που παρουσιάζει η ESA, το ευρωπαϊκό αντίστοιχο της NASA, η σιλουέτα της Σελήνης βουτάει τρεις φορές στον ηλιακό δίσκο και καλύπτει ένα μέρος του. Στο τέλος του βίντεο, το φεγγάρι πλησιάζει για λίγο τον Ήλιο για μια τέταρτη φορά χωρίς όμως να τον σκεπάσει.

Ουσιαστικά ο δορυφόρος πέρασε τρεις φορές μέσα από τη σκιά της Σελήνης καθώς κινείται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Οι εντυπωσιακές εικόνες καταγράφηκαν από το όργανο SWAP, το οποίο παρακολουθεί τον Ήλιο στα μήκη κύματος του άπω υπεριώδους, τα οποία αποκαλύπτουν την επιφάνεια του άστρου και την ταραχώδη ατμόσφαιρά του, γνωστό ως στέμμα.

Η μερική έκλειψη Ηλίου της 13ης Σεπτεμβρίου έγινε ορατή μόνο από τη Νότιο Αφρική, το νότιο Ινδικό Ωκεανό και την Ανταρκτική.

πηγή: in.gr