Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019

Στον Άρη σημειώνονται δύο σεισμοί τη μέρα – Τι ανακάλυψε το InSight της NASA


Στον Άρη σημειώνονται δύο σεισμοί τη μέρα – Τι ανακάλυψε το InSight της NASA
Πηγή: NASA
Το ρομποτικό γεωλογικό εργαστήριο InSight της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που βρίσκεται στον Άρη για πάνω από ένα χρόνο και διαθέτει τον πρώτο σεισμογράφο σε άλλο πλανήτη, έχει ανιχνεύσει 322 αρειανούς σεισμούς έως τώρα. Είναι οι πρώτοι σεισμοί που έχουν καταγραφεί σε άλλο ουράνιο σώμα πέρα από τη Γη και τη Σελήνη.
Το στατικό InSight που έχει προσεδαφιστεί κοντά στον αρειανό ισημερινό, ανιχνεύει πλέον περίπου δύο σεισμούς τη μέρα και ο αριθμός αυτός τείνει να αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου, χωρίς να είναι ακόμη σαφές γιατί αυτό συμβαίνει, όπως ανακοίνωσε ο γεωφυσικός Μπρους Μπάνερντ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το «Nature».
Οι περισσότεροι αρειανοί σεισμοί είναι πολύ μικροί, ανεπαίσθητοι για τα γήινα δεδομένα, μερικοί όμως φθάνουν σχεδόν τα τέσσερα Ρίχτερ. Δύο από τους μεγαλύτερους προήλθαν από μια γεωλογικά ενεργή περιοχή (Cerberus Fossae) που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.600 χιλιομέτρων ανατολικά του InSight. Πιθανώς προκλήθηκαν από τη συσσώρευση «στρες» κατά μήκος των ρηγμάτων στον αρειανό φλοιό.
Οι αρειανοί σεισμοί είναι δύο ειδών: οι πιο συχνοί είναι σε υψηλές συχνότητες και οι πιο αραιοί σε χαμηλές. Οι πρώτοι πιθανώς αφορούν επιφανειακά ρήγματα, ενώ οι δεύτεροι ταξιδεύουν από μεγαλύτερα βάθη του πλανήτη.
Ένα άλλο εύρημα από ένα άλλο όργανο, το μαγνητόμετρο, όπως ανακοινώθηκε, είναι περιοδικοί μυστηριώδεις μαγνητικοί παλμοί που εμφανίζονται γύρω στα μεσάνυχτα κάθε βράδυ γύρω από το InSight. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι προκαλούνται από τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού «ανέμου» που πέφτουν πάνω στο ρομποτικό εργαστήριο.
Από την άλλη, ένας από τους βασικούς στόχους του InSight, να ανοίξει μια τρύπα βάθους έως πέντε μέτρων στο έδαφος του Άρη, έχει «σκοντάψει», καθώς το γερμανικής κατασκευής τρυπάνι του έχει κολλήσει από τον Οκτώβριο, έχοντας βρει σε έδαφος πιο σκληρό του αναμενομένου.

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

Ανακαλύφθηκαν 39 αόρατοι, τεράστιοι, πανάρχαιοι γαλαξίες που ξαναγράφουν την ιστορία του σύμπαντος


Ανακαλύφθηκαν 39 αόρατοι, τεράστιοι, πανάρχαιοι γαλαξίες που ξαναγράφουν την ιστορία του σύμπαντος
Ιάπωνες και Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν 39, αόρατους έως τώρα, γιγάντιους αχνούς γαλαξίες σε μεγάλη απόσταση στον χρόνο και στον χώρο, καθένας από τους οποίους «γεννάει» περίπου 1.000 ήλιους τον χρόνο. Η ανακάλυψη με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ALMA στη Χιλή μπορεί να βοηθήσει να ξαναγραφτεί η ιστορία της πρώιμης περιόδου του σύμπαντος.
Αυτοί οι γαλαξίες δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι σήμερα, επειδή δεν μπορούσε να τους δει το οπτικό διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, καθώς το φως τους έχει μήκη κύματος αόρατα στα μάτια μας και στο Hubble. Αλλά έγιναν αντιληπτοί από το ALMA, που «βλέπει» σε αυτό το τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Τάο Γουάνγκ του Πανεπιστημίου του Τόκιο, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».
Οι γαλαξίες αυτοί απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός και οι αστρονόμοι τους βλέπουν σήμερα όπως ήταν κατά τα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του σύμπαντος (η παρατήρηση μακρινών αντικειμένων στο σύμπαν ισοδυναμεί με ένα «ταξίδι» στο παρελθόν, αφού το φως τους χρειάζεται τεράστιο χρόνο για να φθάσει στη Γη και να αποκαλύψει την ύπαρξή τους).
Καμία θεωρία για την εξέλιξη του σύμπαντος δεν είχε προβλέψει ένα τόσο μεγάλο αριθμό μεγάλων γαλαξιών τόσο νωρίς στη ζωή του σύμπαντος. Οι ερευνητές βρήκαν δεκαπλάσιους νεαρούς γαλαξίες από ό,τι περίμεναν με βάση τα έως τώρα μοντέλα τους για το πρώιμο σύμπαν, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει πιθανώς να αναθεωρήσουν τις θεωρίες τους για την παιδική ηλικία του. Μεταξύ άλλων, ίσως είναι λανθασμένες οι εκτιμήσεις για την ποσότητα στο σύμπαν της «σκοτεινής» ύλης που συγκρατεί τους γαλαξίες, καθώς με βάση τις έως τώρα εκτιμήσεις είναι απίθανο να είχαν εμφανισθεί τόσο μεγάλοι γαλαξίες στην αρχική φάση του σύμπαντος.
«Είναι η πρώτη φορά που ένας τόσο μεγάλος πληθυσμός μεγάλων γαλαξιών επιβεβαιώθηκε κατά τα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια του ηλικίας 13,7 δισεκατομμυρίων ετών σύμπαντος. Αυτοί οι γαλαξίες ήταν προηγουμένως αόρατοι σε μας. Η ανακάλυψή τους έρχεται σε αντίθεση με τα υπάρχοντα μοντέλα για εκείνη την περίοδο κοσμικής εξέλιξης και θα μας βοηθήσει να προσθέσουμε μερικές λεπτομέρειες που μέχρι σήμερα λείπουν», δήλωσε ο Γουάνγκ.
Πέρα από τις μελλοντικές παρατηρήσεις του ALMA, ελπίζεται ότι ο διάδοχος του Hubble, το μεγάλο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, θα μπορέσει να δει και άλλους τέτοιους γαλαξίες που ήταν αόρατοι στα «μάτια» του προκατόχου του.

Η εντυπωσιακή φωτογραφία του Δία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (27/7/19)


Η εντυπωσιακή φωτογραφία του Δία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble
Μία νέα εντυπωσιακή φωτογραφία του Δία τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA και της ESA, αποκαλύπτοντας σε όλη τη μεγαλοπρέπειά τους τα πολύχρωμα νέφη του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, καθώς και την εμβληματική Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του.
Η φωτογραφία, που δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα, τραβήχτηκε με την κάμερα Wide Field 3 του τηλεσκοπίου στις 27 Ιουνίου φέτος, σε απόσταση 644 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, την κοντινότερη απόσταση του πλανήτη μας από τον Δία το 2019.

Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα -μία γιγάντια δομή με σχήμα γαμήλιας τούρτας- είναι μία τεράστια αντικυκλωνική καταιγίδα, που έχει περίπου τη διάμετρο της Γης και περιστρέφεται με φορά ανάποδη εκείνη των δεικτών του ρολογιού. Η νέα φωτογραφία επιβεβαιώνει ότι η κηλίδα, που μαίνεται εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια, συνεχίζει σταδιακά να συρρικνώνεται για άγνωστο λόγο.
Το Hubble θα συνεχίσει τις παρατηρήσεις του Δία, καθώς οι επιστήμονες ελπίζουν να λύσουν το αίνιγμα της γιγάντιας καταιγίδας. Πολύ μικρότερες καταιγίδες φαίνονται, επίσης, πάνω στον πλανήτη με τη μορφή λευκών ή καφέ οβάλ σχημάτων, που μπορεί να διαρκέσουν από λίγες ώρες έως αιώνες. Νότια της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας διακρίνεται -με σχήμα σκουληκιού- ένας κυκλώνας που περιστρέφεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της κηλίδας. Διακρίνονται ακόμη -ως λευκά οβάλ- άλλοι δύο αντικυκλώνες, που αποτελούν μία μικρογραφία της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας.
Η νέα εικόνα του Hubble αναδεικνύει, επίσης, πάνω και κάτω από τη μεγάλη κηλίδα, τις διακριτές παράλληλες ζώνες των νεφών αμμωνίας, που κινούνται από τον αέρα σε αντίθετες κατευθύνσεις η μία ζώνη από την άλλη και σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη. Οι δύο ζώνες -που δημιουργούνται λόγω της διαφορετικής πυκνότητας και του ύψους των νεφών- διατηρούνται διαχωρισμένες από ανέμους που φθάνουν σε ταχύτητες έως 650 χιλιομέτρων την ώρα.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Νέες ακόμη καλύτερες φωτογραφίες της Έσχατης Θούλης από τη NASA

Νέες ακόμη καλύτερες φωτογραφίες της Έσχατης Θούλης από τη NASA


Μια νέα "φουρνιά" -τις καλύτερες έως τώρα- φωτογραφίες της Έσχατης Θούλης, τις οποίες τράβηξε και έστειλε το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες), έδωσε στη δημοσιότητα η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA).
Οι φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί κατά την ιστορική κοντινή διέλευση του σκάφους την Πρωτοχρονιά από το πιο μακρινό ουράνιο σώμα που έχει ποτέ "επισκεφθεί" μια διαστημοσυσκευή, σε απόσταση περίπου 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.
 Το σκάφος απομακρύνεται πλέον από την μακρινή Θούλη (επισήμως γνωστή ως "2014 MU69"), αλλά συνεχίζει να στέλνει σταδιακά και με αργό ρυθμό στη Γη φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που έχει αποθηκεύσει στη μνήμη του, κάτι που θα συνεχίσει να κάνει για τους επόμενους 18 μήνες. Το σκάφος βρίσκεται τώρα σε απόσταση 6,64 δισ. χλμ. από τη Γη και τα ραδιοσήματα του, που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός, φθάνουν στις μεγάλες κεραίες του Δικτύου Βαθιού Διαστήματος της NASA σε έξι ώρες και εννέα λεπτά.
 Οι νέες φωτογραφίες με ανάλυση περίπου 33 μέτρων ανά εικονοστοιχείο (πίξελ) - η υψηλότερη μέχρι σήμερα- αναδεικνύουν πιο ανάγλυφα την Έσχατη Θούλη με τους δύο λοβούς της ως ένα παράξενο υβρίδιο ανάμεσα σε διπλή τηγανίτα και χιονάνθρωπο, ένα σχήμα που δεν έχουν ξαναδεί οι επιστήμονες. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν, όταν το σκάφος απείχε 6.628 χιλιόμετρα από την Έσχατη Θούλη, εξίμισι λεπτά πριν φθάσει στο κοντινότερο σημείο από αυτήν (σε απόσταση 3.500 χλμ).
"Οι λεπτομέρειες που βλέπουμε πια στην επιφάνεια της Έσχατης Θούλης, οι οποίες δεν ήσαν σαφείς στις προηγούμενες εικόνες, δεν μοιάζουν με κανένα άλλο αντικείμενο από όσα έχουμε εξερευνήσει έως τώρα", δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής Άλαν Στερν του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών (SwRI).
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ