Πρώτη δορυφορική εικόνα του νεογέννητου νησιού στο Πακιστάν

Πηγή: CNES / Astrium Services / Spot Image 

Το μυστηριώδες νησάκι που αναδύθηκε από τη Θάλασσα της Αραβίας μετά το σεισμό των 7,7 βαθμών στο Πακιστάν φωτογραφήθηκε από γαλλικό δορυφόρο, επιτρέποντας στους γεωλόγους να μετρήσουν τις διαστάσεις του.

Το νεογέννητο νησί, το οποίο βαφτίστηκε «Ζαλζάλα Κοχ» αποτελείται από λασπώδη ιζήματα και βράχια και η επιφάνειά του είναι αρκετά σταθερή ώστε να μπορεί κανείς να περπατήσει πάνω της.

Η φωτογραφία που έλαβε στις 26 Σεπτεμβρίου ένας από τους δορυφόρους του γαλλικού συστήματος γεωσκόπησης Pléiades δείχνει ότι το νησί είναι σχεδόν κυκλικό -και δεν έχει σχήμα ημισελήνου όπως είχε αναφερθεί αρχικά- με διάμετρο γύρω στα 170 μέτρα και επιφάνεια 22,7 στρεμμάτων.

• Δείτε την εικόνα σε πλήρη ανάλυση

Το Ζαλζάλα Κοχ εμφανίστηκε περίπου 100 μέτρα από τις ακτές της πόλης Γκουαντάρ, αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού της περασμένης Τρίτης.

• Μυστηριώδες νησί φέρεται να εμφανίστηκε μετά το σεισμό στο Πακιστάν

Λόγω της μεγάλης απόστασης, το νησί είναι απίθανο να είναι ένα «ρηξιγενές μέτωπο»,  δηλαδή μια φέτα εδάφους που ανυψώθηκε κατακόρυφα κατά μήκος ενός ρήγματος.

Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι δημιουργήθηκε από ένα «ηφαίστειο λάσπης».

Ηφαίστεια που ξερνούν λάσπη αντί για λάβα εμφανίζονται όταν λασπώδη ή αργιλώδη ιζήματα δέχονται πίεση από θερμά αέρια στο υπέδαφος.

Στην ίδια περιοχή, εξάλλου, έχουν αναδυθεί ακόμα τρεις παρόμοιες νησίδες από το 1945 έως σήμερα.

Όλες σταδιακά εξαφανίστηκαν λόγω της διάβρωσης από τα κύματα.

Το πλέον διαβόητο ηφαίστειο λάσπης είναι η «Λούσι» που εμφανίστηκε το 2006 στην Ιάβα της Ινδονησίας και έχει καλύψει με λάσπη ολόκληρα χωριά. Η γέννησή του πιθανότατα προκλήθηκε από ερευνητική γεώτρηση φυσικού αερίου.

Το σύστημα Pléiades αποτελείται από δύο δορυφόρους γεωσκόπησης για πολιτική και στρατιωτική χρήση. Πρόσβαση στα δεδομένα έχουν η Γαλλία, η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ισπανία.

Η εικόνα του Ζαλζάλα Κοχ δημοσιοποιήθηκε από την αεροδιαστημική εταιρεία Astrium που κατασκεύασε τους δορυφόρους.

Επιμέλεια: Β.Πρατικάκης ΔΟΛ

Στην ανακάλυψη του εξωπλανήτη Νο 1.000 πλησιάζουν οι αστρονόμοι

Οι 12 επικρατέστεροι κατοικήσιμοι εξωπλανήτες από τον «Κατάλογο Κατοικήσιμων Εξωπλανητών (Καλλιτεχνική απεικόνιση: PHL @ UPR AreciboΜόλις 22 χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, ο κατάλογος με τους επιβεβαιωμένους εξωγήινους κόσμους πλησιάζει το νούμερο 1.000.

Όπως αναφέρει το Space.com, τέσσερις από τις πέντε βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις περιλαμβάνουν πάνω από 900 εξωπλανήτες των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί.

Και αυτό σημαίνει ότι το όριο των 1.000 πλανητών είναι θέμα εβδομάδων, ή ακόμα και ημερών, να ξεπεραστεί.

Η αρχή της επανάστασης έγινε το 1992, όταν ανακαλύφθηκαν δύο πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο νετρονίων σε απόσταση 1.000 ετών φωτός. Το επόμενο σημαντικό βήμα ήρθε το 1995 με την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη γύρω από ένα κανονικό άστρο σαν τον Ήλιο.

Έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί πλανήτες εντός της λεγόμενης κατοικήσιμης ζώνης -πλανήτες που βρίσκονται στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή. Ακόμα, εξωτικούς πλανήτες πιο πυκνούς από το σίδηρο, πλανήτες που απολαμβάνουν τριπλό ή και τετραπλό ηλιοβασίλεμα, ακόμα και πλανήτες πιο μαύρους από το κάρβουνο.

Η βελτίωση της τεχνολογίας των τηλεσκοπίων έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον εντοπισμό μακρινών πλανητών. Το πλέον επιτυχημένο όργανο μέχρι σήμερα ήταν μακράν το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, το οποίο παρουσίασε βλάβη και σταμάτησε να λειτουργεί φέτος, έχοντας πρώτα εντοπίσει 3.588 πιθανούς εξωπλανήτες.

Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο 151 πλανητών στη λίστα του Kepler, ωστόσο οι υπεύθυνοι της αποστολής εκτιμούν ότι το 90% του συνόλου θα περάσουν τελικά στις επίσημες λίστες.

Το Kepler, πάντως, εξέτασε ένα πολύ μικρό τμήμα του ουρανού στο οποίο αντιστοιχούν μόλις 300.000 άστρα του Γαλαξία μας.

Πολλοί περισσότεροι κόσμοι αναμένεται να ανακαλυφθούν μετά το 2017, οπότε θα εκτοξευτεί ο κυνηγός πλανητών Tess της NASA, σχεδιασμένος ειδικά για την ανίχνευση βραχωδών πλανητών στο μέγεθος της Γης.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και το Tess δεν θα μπορεί να παρατηρήσει άμεσα εξωπλανήτες -κάτι που μέχρι σήμερα έχει γίνει ελάχιστες φορές -οι περισσότεροι εξωπλανήτες ανακαλύφθηκαν έμμεσα, λόγω των επιδράσεών τους στην ακτινοβολία και την κίνηση των μητρικών τους άστρων.

Η τεχνολογία, όμως, βελτιώνεται. Οι αστρονόμοι ήδη σχεδιάζουν τηλεσκόπια τα οποία όχι μόνο θα μπορούν να διακρίνουν εξωγήινους κόσμους αλλά θα μπορούν και να αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, ακόμα και να αναγνωρίζουν τη φασματική υπογραφή της χλωροφύλλης ή άλλων ουσιών που συνδέονται με τη ζωή.

Οι πέντε κυριότερες βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις εξωπλανητών είναι: το Extrasolar Planets Encyclopedia, με έδρα το Παρίσι, το οποίο περιλαμβάνει σήμερα 986 πλανήτες· το Exoplanets Catalog του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο με 986 καταχωρήσεις· το Exoplanet Archive της NASA με 905· το Exoplanet Orbit Database με 732· και το Open Exoplanet Catalog με 948.

Το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο, τέλος, έχει δημιουργήσει το Habitable Exoplanet Catalog, έναν κατάλογο με τους εξωπλανήτες και δορυφόρους που θα μπορούσαν δυνητικά να συντηρήσουν ζωή.

Η λίστα περιλαμβάνει σήμερα 12 επιβεβαιωμένους κόσμους που προσφέρονται για μετακόμιση.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης

Ανακάλυψαν νερό στον Άρη!

Ένα βήμα μπροστά έκαναν οι επιστήμονες της NASA, οι οποίοι, κατά τη διάρκεια των ερευνών τους στον Άρη, εντόπισαν μόρια νερού!

Βάσει σχετικών εγγράφων που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Science, αποκαλύπτεται ότι σε «κάθε κυβικό πόδι» του εδάφους του Κόκκινου Πλανήτη, «εμπεριέχονται δύο όγδοα του γαλονιού νερό σε υγρή μορφή, αν και τα μόριά του δεν είναι ελεύθερα προσβάσιμα, αλλά βρίσκονται ενσωματωμένα σε διάφορα μέταλλα».

Οι επιστήμονες της NASA, αναφέρει ο βρετανικός Guardian, ελπίζουν ότι η εν λόγω ανακάλυψη θα βοηθήσει στην διεξαγωγή μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στον Άρη.

Το ρόβερ «Curiosity» βρίσκεται στον Άρη από τον Αύγουστο του 2012 και συνεχίζει τις έρευνες σε περιοχή που βρίσκεται κοντά στον Ισημερινό του πλανήτη, που ονομάζεται «Gale Crater».

Ο δρ. Laurie Leshi, κοσμήτορας του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου του Rensselaer ανέφερε: «Μέχρι πρότινος πιστεύαμε ότι ο Άρης είναι ένας "στεγνός" πλανήτης. Μπορείτε να καταλάβετε τον ενθουσιασμό μας για αυτή την ανακάλυψη».

Οι επιστήμονες πάντως παραμένουν επιφυλακτικοί όσον αφορά τον εποικισμό του Κόκκινου Πλανήτη. Όπως αποκάλυψαν, εκτός από μόρια νερού, το Curiosity ανακάλυψε και στοιχεία που ενδεχομένως να είναι τοξικά και θανατηφόρα για τον άνθρωπο.
zougla.gr

O ουρανός αστράφτει στον πυκνότερο γνωστό γαλαξία

Στη μεγάλη εικόνα, ο γαλαξίας M60-UCD1 όπως διακρίνεται στο φάσμα των ακτίνων Χ. Στην ένθετη, ο ίδιος γαλαξίας στο ορατό φως (Πηγή: NASA/STScI//CXC/MSU/J.Strader et al)

 

Ο ουρανός της Γης θα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακός αν ο πλανήτης μας βρισκόταν στον M60-UCD1, τον πιο συνωστισμένο γαλαξία που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα.

Όπως εκτιμά η διεθνές ερευνητική ομάδα που ανακάλυψε το σώμα, η πυκνότητα των άστρων στην κεντρική περιοχή του γαλαξία είναι περίπου 15.000 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στην περιοχή του Γαλαξία μας όπου βρίσκεται η Γη.

Αυτό σημαίνει ότι στην απόσταση των 4 ετών φωτός που χωρίζει τον Ήλιο από το πλησιέστερο άστρο, το Άλφα του Κενταύρου, θα χωρούσαν έως και 10.000 άστρα.

Ο M60-UCD1 «είναι αναμφίβολα ο πυκνότερος γνωστός γαλαξίας στο τοπικό Σύμπαν» σχολίασε ο Τζέι Στράντερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal Letters.

Όπως επισημαίνει, το ήμισυ της μάζας του M60-UCD1 βρίσκεται στριμωγμένο σε μια περιοχή με διάμετρο μόλις 80 ετών φωτός. Συγκριτικά, η Γη απέχει από το κέντρο του Γαλαξία περίπου 25.000 έτη φωτός.

O M60-UCD1 ανήκει σε μια κατηγορία γαλαξιών που ονομάζονται «υπερσυμπαγείς γαλαξίες νάνοι». Ανήκει στο σμήνος γαλαξιών της Παρθένου, μια ομάδα γαλαξιών σε απόσταση περίπου 54 εκατομμυρίων ετών φωτός από το δικό μας Μίλκι Ουέι.

Οι πρώτοι υπερσυμπαγείς γαλαξίες νάνοι ανακαλύφθηκαν πριν από περίπου μια δεκαετία, καθώς τα παλαιότερα τηλεσκόπια αδυνατούσαν να διακρίνουν αν επρόκειτο για μεμονωμένα άστρα ή για μεγάλους αλλά πολύ μακρινούς γαλαξίες.

Ο M60-UCD1 ανακαλύφθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και σε επόμενη φάση μελετήθηκε με το διαστημικό Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra της NASA, καθώς και με επίγεια τηλεσκόπια.

«Πριν από 20 χρόνια δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε μια τέτοια μελέτη. Δεν είχαμε το Hubble και το Chandra εκείνη την εποχή» επισημαίνει ο Δρ Στράντερ.

Ακόμα και σήμερα πάντως παραμένει ασαφές αν αυτοί οι μικροί γαλαξίες γεννήθηκαν ως αστρικά σμήνη και εμπλουτίστηκαν αργότερα με νέα άστρα, ή αν αντίθετα ήταν αρχικά μεγάλοι γαλαξίες που έχασαν πολλά από τα άστρα τους.

Μια ένδειξη για την προέλευση αυτών των σωμάτων είναι μια λαμπρή πηγή ακτίνων Χ που εντοπίστηκε στο κέντρο του M60-UCD1. Η ακτινοβολία είναι πιθανό να προέρχεται από μια κεντρική μαύρη τρύπα με μάζα 10 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου.

Μαύρες τρύπες αυτής της μάζας είναι γνωστό ότι σχηματίζονται μόνο στα κέντρα μεγάλων γαλαξιών. Η επιβεβαίωση της ύπαρξης μιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του M60-UCD1 θα σήμαινε ότι ο γαλαξίας νάνος είχε κάποτε μεγαλύτερο, κανονικό μέγεθος.
Πηγή: in.gr

Ποια είναι η ηλικία της Σελήνης;

Νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα σχετικά με την ηλικία της Σελήνης.

Οι νέες εκτιμήσεις αναφέρουν πως το φεγγάρι είναι νεότερο τουλάχιστον κατά 100 εκατ. χρόνια, σε σχέση με ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες, δηλαδή έχει ηλικία 4,4 έως 4,45 δισεκατομμυρίων ετών και όχι 4,56 δις.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Κάρλσον του Ινστιτούτου Επιστήμης Κάρνεγκι της Ουάσινγκτον, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο στο Λονδίνο, το οποίο διοργάνωσε η Βασιλική Εταιρεία Επιστημών της Βρετανίας με θέμα «Η προέλευση της Σελήνης», σύμφωνα με το Space.com.

Με βάση την κυρίαρχη επιστημονική θεωρία, το φεγγάρι δημιουργήθηκε όταν ένα άλλο μεγάλο ουράνιο σώμα, στο μέγεθος τουλάχιστον του Άρη, έπεσε πάνω στη Γη και από την πρόσκρουση εκτινάχθηκαν στο διάστημα τεράστιες ποσότητες ύλης, που σταδιακά και υπό την πίεση της βαρύτητας σχημάτισαν τον δορυφόρο του πλανήτη μας.

Το ηλιακό μας σύστημα σχηματίστηκε πριν από 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια. Η ακριβής χρονολόγηση των πλανητών και δορυφόρων είναι δύσκολη, αλλά βελτιώνεται σταδιακά λόγω και της προόδου της τεχνολογίας.

Σύμφωνα με τον Κάρλσον, στη Γη έχουν βρεθεί ενδείξεις ότι η επιφάνειά της είχε λιώσει πριν από περίπου 4,45 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν κατά πάσα πιθανότητα είχε συμβεί η καταστροφική πρόσκρουση που «γέννησε» το φεγγάρι.

Επιμέλεια: Φλ. Πέτση ? zougla.gr

Nέο εμπορικό μεταγωγικό εκτοξεύτηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κάψουλα εκτοξεύτηκε με πύραυλο Antares, τον οποίο επίσης ανέπτυξε η Orbital Sciences   (Φωτογραφία: 

Η NASA συνεχίζει την ιδιωτικοποίηση των διαστημικών αποστολών: μία ακόμα εταιρεία, η Orbital Sciences Corp., εκτόξευσε το απόγευμα της Τετάρτης τη μη επανδρωμένη κάψουλα Cygnus.

Φορτωμένος με προμήθειες συνολικού βάρους 700 κιλών για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ο «Κύκνος» εκτοξεύτηκε με πύραυλο Antares από το Περιφερειακό Διαστημοδρόμιο του Ουάλοπς, ενός νησιού έξω από τις ακτές της Βιρτζίνια, στις 17.50 ώρα Ελλάδας.

Τις επόμενες ημέρες η κάψουλα θα υποβληθεί σε ελέγχους ενώ βρίσκεται σε τροχιά και την Κυριακή προγραμματίζεται να προσδεθεί στον ISS.


^{Καλλιτεχνική απεικόνιση του Cygnus την ώρα που προσεγγίζει τον ISS (Πηγή: Orbital Sciences)}

Έπειτα από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων της, η NASA προχωρεί στην ιδιωτικοποίηση των αποστολών από και προς το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Η υπηρεσία ελπίζει ότι θα μπορέσει έτσι να εξοικονομήσει πόρους για να εστιαστεί σε αποστολές εξερεύνησης πέρα από την τροχιά της Σελήνης.

Η Orbital Sciences έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο 1,9 δισ. δολαρίων που προβλέπει οκτώ αποστολές ανεφοδιασμού μέχρι το 2016. Αν η δοκιμαστική πτήση δεν αντιμετωπίσει προβλήματα, η πρώτη από αυτές τις αποστολές θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο.

Η πρώτη εταιρεία που ολοκλήρωσε αποστολή ανεφοδιασμού στον ISS ήταν η SpaceX, της οποίας η κάψουλα Dragon συνδέθηκε για πρώτη φορά στον ISS τον Μάιο του 2012. Το συμβόλαιο των 1,6 δισ. δολαρίων που έχει υπογράψει με τη NASA προβλέπει δέκα ακόμα αποστολές.

Σε επόμενη φάση, τόσο το Dragon όσο και το Cygnus θα μπορούσαν να τροποποιηθούν ώστε να χρησιμοποιούνται και σε επανδρωμένες αποστολές σε χαμηλή γήινη τροχιά, είτε για τη NASA είτε για ιδιώτες.

Σε αντίθεση με το Dragon, το Cygnus δεν μπορεί να επιστρέψει στη Γη.

Θα παραμείνει συνδεδεμένο στον ISS για περίπου ένα μήνα, και στη συνέχεια θα αφεθεί να αυτοκαταστραφεί φλεγόμενο πάνω από τον Ειρηνικό.

Newsroom ΔΟΛ

Νέες ενδείξεις για τα ηφαίστεια πάγου στον Τιτάνα

Στερεοσκοπικός χάρτης του Sotra Patera, ενός υποψήφιου κρυοηφαιστείου με κρατήρα βάθους ενός χιλιομέτρου   (Φωτογραφία:  NASA/JPL

Δύο περιοχές του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια, ένδειξη ότι πράγματι φιλοξενούν ηφαίστεια από τα οποία αναβλύζει μεθάνιο, δείχνουν οι παρατηρήσεις της αποστολής Cassini.

«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας έχουν σημασία όσον αφορά το ενδεχόμενο να φιλοξενεί ζωή ο Τιτάνας -αυτά τα κρυοηφαίστεια ενδέχεται να προσφέρουν ένα περιβάλλον με συνθήκες κατάλληλες για την εμφάνιση ζωής» λέει η Ανεζίνα Σολωμονίδου, γεωλόγος του Αστεροσκοπείου του Παρισιού και του Καποδιστρειακού Πανεπιστημίου.

Η Σολωμονίδου παρουσίασε την έρευνα στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης στο Λονδίνο.

Για πολλά χρόνια, η επιφάνεια του Τιτάνα παρέμενε αθέατη κάτω από μια παχιά, πορτοκαλί ατμόσφαιρα, πλούσια σε οργανικά υλικά. Η αποστολή Cassini της ΝASA, η οποία μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004, ήταν η πρώτη που αποκάλυψε το τοπίο αυτού του κατεψυγμένου κόσμου, ο οποίος παραδόξως θυμίζει αρκετά τη Γη.

Ο Τιτάνας διαθέτει σύννεφα που βρέχουν μεθάνιο, το οποίο σχηματίζει ποτάμια και λίμνες και διαβρώνει την επιφάνεια, όπως συμβαίνει με το νερό στης Γη.

• Στον μυστηριώδη Τιτάνα, το Cassini παρακολουθεί την εναλλαγή των εποχών

Στο δικό μας πλανήτη, το νερό της ατμόσφαιρας ανανεώνεται συνέχεια από τους ωκεανούς. Στον Τιτάνα, πολλοί ερευνητές υποψιάζονται ότι το μεθάνιο ανακυκλώνεται από έναν υπόγειο ωκεανό που αποτελείται από υγρό νερό, μεθάνιο και πιθανώς αμμωνία.

Και, σύμφωνα με τη θεωρία των κρυοηφαιστείων, το μεθάνιο ανεβαίνει από τον ωκεανό σε υγρή μορφή και ξεχύνεται από σχηματισμούς ανάλογους με τα ηφαίστεια.

Ενδείξεις για τέτοια «κρυοηφαίστεια», εξάλλου, υπάρχουν και σε άλλους παγωμένους δορυφόρους, όπως ο Τρίτωνας του Ποσειδώνα, η Ευρώπη του Δία και ο Εγκέλαδος του Κρόνου.

Η Σολωμονίδου και οι συνεργάτες της αξιοποίησαν το Φασματόμετρο Οπτικής και Υπέρυθρης Χαρτογράφησης του Cassini (VIMS) για να μελετήσουν το πώς έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια τρία υποψήφια κρυοηφαίστεια, με τις ονομασίες Tui Regio, Hotei Regio και Sotra Patera (ονομαζόταν μέχρι πρόσφατα Sotra Facula)

«Μπορέσαμε να διαπεράσουμε την ατμόσφαιρα με το VIMS και να δούμε τυχόν αλλαγές στα επιφανειακά χαρακτηριστικά» αναφέρει η Σολωμονίδου.

«Πράγματι, το αλμπέντο [φωτεινότητα] είχε αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου σε δύο από αυτές τις περιοχές. Το Tui Regio έγινε πιο σκοτεινό από το 2005 έως το 2009, ενώ το Sotra Patera -το επικρατέστερο υποψήφιο κρυοηφαίστειο στον Τιτάνα -έγινε πιο φωτεινό από το 2005 έως το 2006».

Σε συνδυασμό με άλλες παραμέτρων, όπως τα επιφανειακά χαρακτηριστικά που θυμίζουν ροή λάβας στη Γη, δείχνουν ότι τα δύο αυτά κρυοηφαίστεια συνδέονται με τον υπόγειο ωκεανό που ενδέχεται να κρύβεται κάτω από την παγωμένη, αλλά δυναμική, επιφάνεια.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης Newsroom ΔΟΛ

Εκτοξεύθηκε ο πύραυλος Έψιλον

Ο ιαπωνικός πύραυλος Epsilon εκτοξεύτηκε σήμερα από νότια βάση του αρχιπελάγους για να θέσει σε τροχιά έναν δορυφόρο-τηλεσκόπιο.

Ο νέος πύραυλος «εγκατέλειψε» τη βάση της Οτσινούρα και χάθηκε στα δασώδη όρη της νότιας περιφέρειας Καγκοσίμα.

Στην πρώτη του αποστολή, το Epsilon-1 μεταφέρει το SPRINT-1, το πρώτο ιαπωνικό διαστημικό τηλεσκόπιο παρατήρησης του περιβάλλοντος των πλανητών του ηλιακού συστήματος (Αφροδίτη, Άρης, Δίας) από γήινη τροχιά 950 έως 1.150 χλμ.

.

Χιλιάδες άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο θέλουν να μετακομίσουν... στον πλανήτη Άρη!

Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι από 140 χώρες ζήτησαν να ενταχθούν στην ομάδα αυτών που θα αποτελέσουν ενδεχομένως τους πρώτους εποίκους στον πλανήτη Άρη, για ένα ταξίδι άνευ επιστροφής, ανακοίνωσε η εταιρεία Mars One, η οποία έχει την πρωτοβουλία για το σχέδιο αυτό...
Συνολικά 202.586 άνθρωποι έχουν δηλώσει υποψηφιότητα για να μετάσχουν ενδεχομένως σε αυτό το πρώτο κύμα, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ολλανδική εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, η οποία κάλεσε φέτος το Απρίλιο όσους ενδιαφέρονται να δηλώσουν υποψηφιότητα για ένα ταξίδι επτά μηνών άνευ επιστροφής στον Άρη, το οποίο προβλέπεται να διοργανωθεί το 2023.

Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από τις ΗΠΑ (24%), την Ινδία (10%), την Κίνα (6%) και την Βραζιλία (5%) — αλλά υποψηφιότητες υποβλήθηκαν επίσης από την Βρετανία, τον Καναδά, την Ρωσία, το Μεξικό, τις Φιλιππίνες, την Ισπανία, την Κολομβία, την Αργεντινή, την Αυστραλία, την Γαλλία, την Τουρκία, την Χιλή, την Ουκρανία, το Περού, την Γερμανία, την Ιταλία και την Πολωνία.

Εντός δύο ετών θα διοργανωθούν τρία στάδια επιλογής, διευκρινίζει η Mars One, η οποία προσθέτει: "Από τώρα ως το 2015, από έξι ως δέκα ομάδες τεσσάρων ατόμων θα υποβληθούν σε μια διαδικασία πλήρους εκπαίδευσης" προτού, όπως διαβεβαιώνει η οργάνωση, "μια από αυτές τις ομάδες αποτελέσει το 2023 αυτή των πρώτων ανθρώπων που θα προσγειωθούν ποτέ στον Άρη και θα ζήσουν εκεί για το υπόλοιπο της ζωής τους".

Το σχέδιο αυτό, κόστους 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την Mars One, αν και αντιμετωπίζεται από πολλούς με σκεπτικισμό, έχει λάβει την υποστήριξη του Ολλανδού που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1999, Γκέραρντ Χουφτ.

Μέχρι σήμερα έχουν γίνει μόνον ρομποτικές αποστολές στον Άρη από την Nasa, οι οποίες έχουν στεφθεί με επιτυχία. Οι ΗΠΑ είναι ωστόσο αποφασισμένες να στείλουν αστροναύτες στον Άρη σε περίπου είκοσι χρόνια από σήμερα, όπως είχε ανακοινώσει η Nasa τον περασμένο Μάιο.

Ωστόσο το σχέδιο της Mars One έχει να αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια. Εκτός από την έλλειψη της δυνατότητας επιστροφής στην Γη για τους αστροναύτες, αυτοί θα πρέπει να ζήσουν μέσα σε μικρές κατοικίες, να βρουν νερό, να παράξουν το οξυγόνο που χρειάζονται και να καλλιεργήσουν την τροφή που χρειάζονται.

Επιπλέον ο Άρης είναι μια μεγάλη έρημος στην οποία η ατμόσφαιρα συνίσταται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα και στην οποία η μέση θερμοκρασία ανέρχεται σε -63 βαθμούς Κελσίου. Οι αστροναύτες θα έχουν επίσης να αντιμετωπίσουν επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους.

Τέλος, δεν υπάρχει ακόμη πύραυλος και θαλαμίσκος για την μεταφορά αυτών των εθελοντών, το οποίο αναγνωρίζει η Mars One.

Parapona-Rodou

Η Ελλάδα όταν λιώσουν οι πάγοι

«Αν όλοι οι πάγοι λιώσουν». Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου του «National Geographic» που παρουσιάζει τη Γη στην περίπτωση που λιώσουν όλοι οι πάγοι.

Το περιοδικό αναφέρει ότι το μεγαλύτερο πλήγμα θα δεχθεί η Ευρώπη, εάν το επίπεδο της θάλασσας ξεπεράσει τα 216 πόδια.



Πόλεις όπως το Λονδίνο και η Βενετία θα αποτελούν παρελθόν. Η Ολλανδία θα παραδοθεί στη θάλασσα και το μεγαλύτερο κομμάτι της Δανίας δεν θα υπάρχει πια.



Τι γίνεται, όμως, με την Ελλάδα;

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι θα εξαφανιστούν όλα τα παράλια, ενώ οι περιοχές που θα δεχθούν το μεγαλύτερο πλήγμα θα είναι η Αττική, η Δυτική Πελοπόννησος, η Στερεά, η Χαλκιδική και όλα τα νησιά.



Στη Βόρεια Αμερική, ο Κόλπος του Μεξικού και η Φλόριντα θα εξαφανιστούν από τον χάρτη, ενώ σχεδόν όλα τα παράλια θα παραδοθούν στη θάλασσα.



Στη Λατινική Αμερική πρόβλημα θα έχουν το Μπουένος Άιρες, η ακτή της Ουρουγουάης και το μεγαλύτερο μέρος της Παραγουάης.



Η Αφρική θα είναι η ήπειρος με τα λιγότερα προβλήματα, ωστόσο η ζέστη θα είναι τόσο μεγάλη, που η ζωή θα είναι ανυπόφορη. Στην Αίγυπτο, το Κάιρο και η Αλεξάνδρεια θα πλημμυρίσουν από τη Μεσόγειο.



Στην Ασία, τεράστιες εκτάσεις όπου ζουν σήμερα 600 εκατομμύρια Κινέζοι θα πλημμυρίσουν, όπως και ολόκληρο το Μπανγκλαντές (με τους 160 εκατομμύρια κατοίκους) και οι ακτές της Ινδίας.



Η ήπειρος της Αυστραλίας θα χάσει τη στενή παράκτια γραμμή, όπου σήμερα ζουν τέσσερις στους πέντε Αυστραλούς.



Η Ανταρκτική θα χάσει το μεγαλύτερό της κομμάτι. Η ήπειρος που φιλοξενεί τα 4/5 του πάγου της Γης παραδίδεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

ΠΗΓΗ: ZOUGLA.GR

 

Ο Κομήτης του Αιώνα ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη τον Οκτώβριο

Στον πλανήτη Άρη πλησιάζει ο κομήτης ISON, επονομαζόμενος και “Κομήτης του Αιώνα” σύμφωνα τον αστρονόμο Κάρι Λίσε του  Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς.
Την 1η Οκτωβρίου ο κομήτης θα περάσει σε απόσταση 0,07 Αστρονομικών Μονάδων από τον Άρη, ή 10,4 εκατ. χιλιόμετρα,  περίπου έξι φορές πιο κοντά από ό,τι θα πλησιάσει τη Γη (μία Αστρονομική Μονάδα ισούται με 150 εκατ. χιλιόμετρα).
Τον κομήτη ISON -που κατά τ’ άλλα μοιάζει με διαστημική χιονόμπαλα- ίσως καταφέρει να “συλλάβει” η κάμερα του μη επανδρωμένου σκάφους Curiosity της NASA που βρίσκεται σε αποστολή στον “Κόκκινο Πλανήτη, υπό την προϋπόθεση ότι θα το επιτρέψει η φωτεινότητά του.
Ωστοσο, σύμφωνα με τον δρα Λίσε τις καλύτερες εικόνες του Κομήτη του Αιώνα θα μας δώσει  πιθανότατα ο Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Άρη (MRO), που ίσως καταφέρει να “πιάσει” την ουρά του κομήτη αν στραφεί προς το διάστημα αντί για την επιφάνεια του Άρη.
—Πορεία προς τη Γη
Την πορεία του κομήτη ISON προς τη Γη και τον ήλιο καταγράφουν επίσης 16 διαστημικά σκάφη της NASA και δεκάδες επίγεια τηλεσκόπια με τις καλύτερες εικόνες να δίνει το Hubble. H NASA έχει ξεκινήσει μάλιστα μια ασυνήθιστη εκστρατεία για να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ερασιτεχνών αστρονόμων στην παρακολούθηση ουρανίων σωμάτων που πλησιάζουν τη Γη.
Ο ISON θα αρχίσει να γίνεται ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη τον Οκτώβριο του 2013, όταν θα φαίνεται να κινείται τις πρώτες πρωινές ώρες ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού του Λέοντα.
Πρόκειται για ένα ουράνιο σώμα με πυρήνα που συνίσταται από αρχαίους πάγους και αστρική σκόνη. Όταν πλησιάσει τον Ήλιο, οι πάγοι της επιφάνειάς θα αρχίσουν να εξαερώνονται από την ηλιακή ακτινοβολία και ενδέχεται να σχηματιστεί μια ουρά μήκους χιλιάδων ή και εκατομμυρίων χιλιομέτρων στο Διάστημα.
Η κορύφωση του φαινομένου αναμένεται στις 28 Νοεμβρίου 2013, όταν ο ISON φτάσει στο περιήλιο, δηλαδή στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο. Εκεί υπό τη βαρυτική έλξη του Ήλιου, εκτιμάται ότι ο ISON θα πραγματοποιήσει μια κλειστή στροφή πίσω από το άστρο για να εμφανιστεί και πάλι στην άλλη πλευρά του.
Παρόλα αυτά, πρόκειται μόνο για εκτιμήσεις, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τη μοίρα του κομήτη αν πλησιάζει σε τόσο κοντινή απόσταση το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος: ίσως παραμείνει ακέραιος, ίσως διαλυθεί σε κομμάτια, ενώ δεν μπορεί να υπολογιστεί ούτε το μήκος ούτε η φωτεινότητα της ουράς του.
Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισ. χρόνια, οι επιστήμονες θα παρακολουθούν τον ISON αναζητώντας στοιχεία για τη σύστασή του.
Οι περισσότεροι κομήτες πιστεύεται ότι προέρχονται από το λεγόμενο Νέφος του Όορτ, ένα υποθετικό «σύννεφο» παγωμένων, αρχαίων σωμάτων που περιφέρονται αργά σε απόσταση περίπου ενός έτους φωτός από τον Ήλιο.

Πηγή: econews.gr

Ερευνητικό σκάφος εκτοξεύτηκε από τη ΝΑΣΑ στη Σελήνη

  (Φωτογραφία:  Associated Press 

 

Εκτοξεύτηκε το ερευνητικό σκάφους LADEE της NASA που έχει ως βασική αποστολή την πραγματοποίηση ατμοσφαιρικών μελετών στη Σελήνη.

Το ερευνητικό σκάφος εκτοξεύτηκε από το διαστημικό κέντρο Γουόλοπς στη Βιρτζίνια και αναμένεται να βρεθεί στην τροχιά της Σελήνης σε ένα μήνα.

Το LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer, Εξερευνητής Σεληνιακής Ατμόσφαιρας και Περιβάλλοντος Σκόνης) θα συλλέξει στοιχεία για τη σύνθεση και τη δομή της αραιής ατμόσφαιρας του φυσικού μας δορυφόρου.

Η αποστολή θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική επειδή οι επιστήμονες μπορεί μεν να αναζητούν εξωπλανήτες με ατμοσφαιρικά χαρακτηριστικά και συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης, όμως όπως φαίνεται υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός πλανητών με ατμόσφαιρες παρόμοιες με εκείνη της Σελήνης.

Το LADEE είναι εφοδιασμένο με ένα νέο προηγμένο σύστημα επικοινωνίας που θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά και σύμφωνα με τους δημιουργούς του μπορεί να φέρει επανάσταση στις διαστημικές επικοινωνίες. Το σύστημα χρησιμοποιεί υπέρυθρη ακτινοβολία για τη μετάδοση πληροφοριών αντί ραδιοκύματα.

Αυτό αναμένεται να επιτρέψει την αποστολή δεδομένων έξι φορές γρηγορότερα με εξοπλισμό που ζυγίζει 50% λιγότερο από τα υπάρχοντα συστήματα επικοινωνίας στο Διάστημα και καταναλώνει 25% λιγότερη ισχύ. Αν είναι επιτυχές, το νέο σύστημα θα επιτρέπει σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές τη μετάδοση ακόμη και τρισδιάστατων βίντεο.

Η αποστολή αυτή θα βοηθήσει επίσης και στην κατανόηση πολλών άλλων φαινομένων του ηλιακού μας συστήματος, εκτιμούν οι υπεύθυνοι του προγράμματος αυτού, που δρομολογήθηκε το 2008 και κόστισε 280 εκατ. δολάρια.

Προϊστορικό κύμα ψύχους «προκλήθηκε από αστεροειδή»

H πρόσκρουση φαίνεται ότι εκτίναξε πετρώματα από το Κεμπέκ μέχρι την Πενσιλβάνια

 

Η δραματική αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος πριν από 13.000 χρόνια προκλήθηκε από την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή στην περιοχή του σημερινού Κεμπέκ, υποστηρίζουν εκ νέου ερευνητές στις ΗΠΑ.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS, αφορά την περίοδο της λεγόμενης «Νεότερης Δρυάδος», μιας περιόδου χαμηλών θερμοκρασιών που άρχισε πριν από 12.900 χρόνια και διήρκεσε 1.300 χρόνια (παίρνει το όνομά της από το αλπικό λουλούδι Dryas octopetala).

Ήταν μια περίοδος δραστικών μεταβολών για ολόκληρο τον πλανήτη και ειδικά για τη Βόρειο Αμερική, όπου εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς όλα τα γιγαντόσωμα ζώα που ζούσαν εκεί την τελευταία περίοδο των παγετώνων, από τα τριχωτά μαμούθ μέχρι τα σπαθόδοντα αιλουροειδή και τους γιγάντιους βραδύποδες.

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η θερμοκρασία έπεσε όταν κατέρρευσε ένα γιγάντιο τείχος από πάγο στη Βόρειο Αμερική, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στον ωκεανό τεράστιες ποσότητες γλυκού, ψυχρού νερού. Αυτό διατάραξε τα ωκεάνια ρεύματα που μεταφέρουν θερμό νερό από τους τροπικούς προς το βορρά και βύθισε έτσι τον πλανήτη στο ψύχος.

Πολλοί όμως πιστεύουν ότι η πραγματική αιτία ήταν η πρόσκρουση ενός αστεροειδή, η οποία προκάλεσε εκτεταμένες πυρκαγιές και γέμισε την ατμόσφαιρα με τέφρα σκόνη.

Η ιδέα είναι αμφιλεγόμενη, υποστηρίζεται όμως από τουλάχιστον 11 μελέτες τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα αυτή.

Στη νέα έρευνα, ο Μούκουλ Σάρμα και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Ντάρτμαθ του Νιου Χάμπσαϊρ αναφέρουν ότι βρήκαν πιο πειστικές ενδείξεις: σφαιρίδια λιωμένων πετρωμάτων που εκτοξεύτηκαν από το Κεμπέκ του Καναδά και έφτασαν μέχρι την Πενσιλβάνια και το Νιου Τζέρσι.

Τα σφαιρίδια ανακτήθηκαν από ιζήματα που χρονολογούνται στην εποχή της Νεότερης Δρυάδος. Τα γεωχημικά και ορυκτολογικά προφίλ τους είναι πανομοιότυπα με τα χαρακτηριστικά του νότιου Κεμπέκ, διαβεβαιώνουν οι ερευνητές.

Τα νέα στοιχεία πιθανώς ενισχύουν τη θεωρία της κοσμικής πρόσκρουσης, ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί οριστικό μέχρι να βρεθεί ο κρατήρας μιας τέτοιας πρόσκρουσης και να χρονολογηθεί στην εποχή της Νεότερης Δρυάδας.

Υπάρχει ωστόσο το ενδεχόμενο η κατάσταση να είναι πιο περίπλοκη. Όπως δηλώνει ο Δρ Σάρμα, «δεν αποκλείεται να υπήρξαν πολλές ταυτόχρονες προσκρούσεις για να φέρουν τις εκτεταμένες περιβαλλοντικές μεταβολές της Νεότερης Δρυάδος».

»Μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί κρατήρες πρόσκρουσης, ωστόσο η μελέτη μας θα μας βοηθήσουμε να εντοπίσουμε έναν από αυτούς».

Βαγγέλης Πρατικάκης

To Curiosity ανακαλύπτει πώς μοιάζει η έκλειψη Ηλίου στον Άρη

Οι τρεις εικόνες λήφθηκαν με διαφορά 3 δευτερολέπτων. Ο ουρανός φαίνεται μαύρος επειδή ο Ήλιος είναι εκτυφλωτικός και η ατμόσφαιρα πολύ αραιή (NASA/JPL-Caltech/Malin Space Science Systems/Texas A&M

Μια κηλίδα ακανόνιστου σχήματος εμφανίζεται το καταμεσήμερο πάνω στον δίσκο ενός ασθενικού Ήλιου. Το ρομπότ Curiosity στον Άρη είχε την ευκαιρία να καταγράψει μια έκλειψη που δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να δούμε στη Γη.

Στις 17 Αυγούστου, ο πυρηνοκίνητος εξερευνητής έστρεψε τον τηλεφακό στον ουρανό την ώρα που ο Φόβος, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, περνούσε ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο.

Στη Γη, μια τέτοια ευθυγράμμιση θα γινόταν ορατή ως πλήρης έκλειψη, αφού το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης είναι συμπτωματικά ίδιο με το φαινόμενο μέγεθος του Ήλιου.

Όχι όμως στον Άρη -ο Φόβος, ένας διαστημικός βράχος με διάμετρο 22 χιλιόμετρα και ακανόνιστο σχήμα που θυμίζει πατάτα, είναι υπερβολικά μικρός για να καλύψει τον δίσκο του Ήλιου, παρά το γεγονός ότι το μητρικό μας άστρο φαίνεται κι αυτό μικρότερο από την επιφάνεια του Άρη.

«Αυτό είναι ό,τι πλησιέστερο σε μια ολική έκλειψη που μπορεί κανείς να δει στον Άρη» σχολίασε ο Μαρκ Λέμον του Πανεπιστημίου Texas A&M, μέλος της ερευνητικής ομάδας που αναλύει τις εικόνες από την κύρια κάμερα του Curiosity.

Το ρομπότ έλαβε εντολή να κάνει στάση και να απαθανατίσει την έκλειψη προκειμένου να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η τροχιά του Φόβου.

Πράγματι, η θέση του μικρού δορυφόρου την ώρα της έκλειψης ήταν δύο με τρία χιλιόμετρα πιο κοντά στο κέντρο του ηλιακού δίσκου σε σχέση με τις προβλέψεις της ερευνητικής ομάδας.

• Το Curiosity απολαμβάνει το φεγγαρόφωτο στον Άρη
• Τη δύση του Ηλίου στον Άρη φωτογράφισε το ρομπότ Opportunity
• Τo Curiosity ενεργοποιεί τον αυτόματο πιλότο του στον Άρη

Το Curiosity προσεδαφίστηκε στον Κρατήρα Γκέιλ τον Αύγουστο του 2012 και έχει ήδη πετύχει τον πρωτεύοντα στόχο της αποστολής: επιβεβαίωσε ότι το περιβάλλον του Άρη ήταν κάποτε υγρό και φιλόξενο για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής.
Βρίσκεται τώρα καθ' οδόν για το Όρος Σαρπ, ένα βουνό 5 χιλιομέτρων στο κέντρο του κρατήρα, όπου οι ερευνητές της NASA ελπίζουν να εντοπίσουν ενδείξεις για το πώς και το πότε ο πλανήτης άλλαξε και έγινε η άνυδρη έρημος που βλέπουμε σήμερα.

Newsroom ΔΟΛ