Η ανακάλυψη, υπό τον αστροφυσικό δρα Μπόρις Γκένσικε, έγινε από ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου του Γουόργουικ και του γερμανικού πανεπιστημίου του Κιέλου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science».
Τα δύο ασυνήθιστα λευκά άστρα-νάνοι, που απέχουν 400 και 220 έτη φωτός από τη Γη αντίστοιχα, αποτελούν κατάλοιπα τεράστιων άστρων, τα οποία βρίσκονται πια στο τέλος της αστρικής εξέλιξής τους, έχοντας πια καταναλώσει όλο το διαθέσιμο υλικό τους για πυρηνική σύντηξη.
Σύμφωνα με την κυρίαρχη θεωρία της αστροφυσικής, τα μεγάλα άστρα, με μάζα επτά έως δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν του δικού μας ήλιου, θα καταναλώσουν όλο το υδρογόνο, το ήλιο και τον άνθρακά τους και θα τελειώσουν τη ζωή τους είτε ως λευκοί νάνοι με πλούσιους σε οξυγόνο πυρήνες, είτε θα εκραγούν ως σούπερ-νόβα και θα καταρρεύσουν προς το εσωτερικό τους, μετατρεπόμενα σε αστέρες νετρονίων.
Η ανεύρεση λευκών νάνων με άφθονο οξυγόνο θα επιβεβαίωνε αυτή τη θεωρία, όμως δυστυχώς σχεδόν όλοι οι λευκοί νάνοι έχουν τόσο πυκνά στρώματα υδρογόνου ή/και ηλίου, που εμποδίζουν τους επιστήμονες να δουν αν όντως υπάρχει οξυγόνο στο εσωτερικό του άστρου.
Για πρώτη φορά, οι βρετανοί και οι γερμανοί επιστήμονες ανακάλυψαν δύο λευκούς νάνους πλούσιους σε οξυγόνο στην επιφάνεια τους, πράγμα που θεωρείται ότι συμβαίνει, επειδή ο πυρήνας τους, για κάποιο λόγο, έχει χάσει το εξωτερικό "περιτύλιγμά" του από υδρογόνο και ήλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου